Zergatik lehen elkarren barrura

sartzeko eta bertan urtzeko irrikan

zeuden gorputzak gero hoztu

eta elkarren ezaxolati bilakatzen dira?

Non galtzen da ile guztiak tente

eta haragia dardarez uzten zuen tximista hura?

Noiz konturatzen gara inoiz amaitu nahi ez genituen

larrujotze haiek bukaera-epea zeukatela?

Nola jakin zorion infinitua zekartela ziruditen

bustialdi izerditsu haien eromena mugatua zela?

Nork pentsatu behar zuen

elkarren igurtziekin arnasa hartzen zuten gorputzak

gero urrundu egingo zirela

film txar bat botatzen duten aretotik

ihes egiten dugun bezala?

Nola pairatu gorputza

hainbeste desiratutako

beste gorputz haren dekadentziaren

ikusle bihurtzen zaizun une mingotsa?

Gorputz haien lilurak arrazoia kendu zion buruari,

eta orain gure burua ez da gauza

gorputzaren hutsegiteak dakartzan galderak erantzuteko.