Amets bat darabilt buruan

nerabe izaten hasi nintzenetik:

ermitauaren ametsa da.

Goiz argi batean etxetik ateratzea,

motxila bizkarrean, kantu bat bihotzean,

eta gehiago ez itzultzea.

Gaztelako eremu zabaletara joango naiz,

makalek itzalpetutako ibaietan freskatu,

haranak zeharkatu, ermitak bisitatu,

eta leku egoki batean bizitzen jarriko naiz.

Ez dut jateko asko behar, gazta, ardoa.

Tarteka bekatu egin nahi nuke,

zazpi bekatu nagusietako bi edo hiru,

ermitau bekataria izan, ermitau ateo bat,

neskazalea hiru hilabetez behin edo, eta mozkorra.

Ez nuke lagunen bisitarik nahi.

Irakurtzen eman eguna, inguruak ezagutzen.

Tarteka bidaia luze bat zibilizaziora.

Nire liburuen diruarekin bizi nahi nuke,

eta ezintasun hori da oraingoz munduarekin

nire lotura,

hori eta nik dakidan baten begirada maitemindua,

ametsa eragoztearekin batera

amets egitera naramana egunero.