Hitzek badakite

haiek baino lehenago

hil behar dugula,

eta barre egiten digute

esanahiak nahastuz.

«Maitemina» deitzen diogu

hasierakoari, eta

«maitasuna» ondokoari.

Alabaina, hasiera

gozamen ero bat izan ohi da,

denboraren iragaiteak bere labean

mina ernaltzen duen bitartean.

Maitasuna da mina dakarrena,

eta ez maitemina.

Konturatzerako, ordea, berandu da:

zahartu egin gara,

eta hasierako gozamen eroa

bizitzeko ahalmena galduta,

denboraren mina baizik

ez da geratzen gure baitan.