KONTROLA

 

 

Egun batean esan genuen

bonba bat izan da

eta gurekin daramagu

leherketa hura geroztik.

 

Zure izena aipatu zuten

polizia etxean beste behin

eta izen bera zenuten bik

egin zenuten ihes elkarrekin.

 

Nikola Madzirov poetak dio

segika dugula esan genuena,

eta egia da hemen ere.

 

Kontrolean galdetu didate

nondik zatoz

eta esan diet Ultzamatik

baina esan nahi nieke

beldurretik.

 

Sekula ez nago bakarrik han:

aberri zabala da izuarena.

 

Paul Muldoonek badu poema bat

B-Specials izeneko polizia indarraz:

kontatzen du nola joan zen familia

Ipar Irlandako beren herrixkan

errotonda egin berri bat ikustera

eta han entzun zuela lehenengoz

pistolarekin presio eginez

bere osabari nola utzi zioten

o baten marka idatzita kopetan.

 

Oin ohar bat dakar liburuak

datu horiek denak azaltzeko.

Ez dakit inoiz helduko garen horra.

 

Gure amonaren aita guardia zibilek

fusilatu zuten 1936an.

 

Gure amak metro gutxira ikusi zuen

polizia manifestarien aurka

balaz tiro egiten 1970ean.

 

Osaba atxilo hartu zuten

eta etxekoak mehatxatu

propagandako pegatina batzuengatik.

 

Senide bat hogei urteren bueltan hil zen

bonba auto bat prestatzen ari zela,

eta haren gertuko bat torturatu zuten gero,

gaia berriz sekula ez aipatzeraino.

 

Baditut lagun batzuk

kostata ikasi dutenak berriz ere

ateari bizkarra emanda esertzen.

 

90eko hamarkada betean

inor abisatu gabe eraman zuten bizilaguna,

eskuak beltz zituen aitzakian,

eta behin eta berriz galdetzen zioten

bonba non jarri ote zuen,

bera zurgin aritzen zelako orduan,

eta egun beteko lanaren ostean

itsatsita gelditzen zitzaiolako erretxina,

eta, poliziek hori jakin arren,

berdin jarraitu zuten bonbaz galdezka,

lagunaren ikaran mendekatzeko

ez dago argi zer abstrakzio.

 

Komisarietan biluzik jarri dituzte

nire egunkariko lankideak

duela hamarkada bat baino gutxiago

euskaraz idazte soilagatik

eta nik oraindik ez dakit

horri buruz zer esan.

 

Orain poesia izpien bila nabil

gertakari horien guztien artean,

baina ez dakit zer eraikitzeko.

Gainera, baliteke egiteko hori jada

poeta aproposagoen zain egotea.

 

Esaldi bat soilik datorkit niri:

badira gurekin amaitzen ez diren gauzak.

Eta ez dut uste nik asmatua denik.

 

Bestelako garai batzuen arrastoekin

zikinduta jaio nintzen sasoi honetara.

Akaso, aro guztietan delako horrela.

 

Gero galdetu didate nora zoaz

eta esan dut etxera

baina hori ere ez dakit seguru.