Poesia kaiera
LXXXI. Kantua
(zatia)
[…]
Maite duzunak irauten du
Gainontzeko guztia ez da deus
Maite duzun hori ez dizute erauziko
Maite duzun hori zure egiazko ondarea da
Norena da mundu hau, nirea, haiena
Edo inorena ere ez?
Lehenik ikusgarria heldu zen, ondoren ukigarria,
Eliseoa, nahiz eta infernuko atarian izan.
Maite duzun hori zure egiazko ondarea da
Maite duzun hori ez dizute erauziko
Inaurria zentauro bat da bere herensuge-munduan.
Apaldu ezazu zeure harrokeria, ez zen gizona izan
ausardia, ordena edo dotorezia asmatu zituena.
Apaldu ezazu zeure harrokeria, apaldu dezazula diotsut.
Bila ezazu mundu ferdean zure lekua izan daitekeena
asmagintza neurtuan edo egiazko artegintzan.
Apaldu ezazu zeure harrokeria,
Paquin, apaldu ezazu! Zuhaitz-buru ferdeak soberan gainditzen du zure dotorezia.
Izan zaitez zeure buruaren jabe; gero beste batzuk jabetuko dira zutaz.
Apal ezazu zeure harrokeria.
Txingorraren azpiko txakur kolpatu bat baizik ez zara,
Mika puztu bat eguzki aldakorraren azpian,
Erdia beltz, erdia zuri,
Eta nekez bereizten dituzu hegala eta buztana.
Apaldu ezazu zeure harrokeria.
Zekena da, gero, zure herra guztia,
Faltsukeriak elikatua.
Apaldu ezazu zeure harrokeria,
Suntsitzeko irrikan, karitatez
Apaldu ezazu zeure harrokeria.
Apaldu dezazula diotsut.
Baina egitea ez egitearen ordez,
Hori ez da harrokeria.
Zintzotasunez jotzea
Kamutsa zabal dadin
Airetik tradizio bizi bat jaso izana
Edota begi zahar eder batetik garaitu gabeko lama,
Hori ez duzu harrokeria.
Hemen akatsa beti egin ez izatean datza,
Beti kordoka dabilen herabetasunean.
Canto LXXXI
What thou lovest well remains, / the rest is dross / What thou lov’st well shall not be reft from thee / What thou lov’st well is thy true heritage / Whose world, or mine or theirs / or is it of none? / First came the seen, then thus the palpable / Elysium, though it were in the halls of hell, / What thou lovest well is thy true heritage / What thou lov’st well shall not be reft from thee // The ant’s a centaur in his dragon world. / Pull down thy vanity, it is not man / Made courage, or made order, or made grace, / Pull down thy vanity, I say pull down. / Learn of the green world what can be thy place / In scaled invention or true artistry, / Pull down thy vanity, / Paquin pull down! / The green casque has outdone your elegance. // “Master thyself, then others shall thee beare” / Pull down thy vanity / Thou art a beaten dog beneath the hail, / A swollen magpie in a fitful sun, / Half black half white / Nor knowst’ou wing from tail / Pull down thy vanity / How mean thy hates / Fostered in falsity, / Pull down thy vanity, / Rathe to destroy, niggard in charity, / Pull down thy vanity, / I say pull down. // But to have done instead of not doing / this is not vanity / To have, with decency, knocked / That a Blunt should open / To have gathered from the air a live tradition / or from a fine old eye the unconquered flame / This is not vanity. / Here error is all in the not done, / all in the diffidence that faltered.