Militarrez betetako kafetegia Luandan

 

Don Juan gazteak eskua bularrean

(hatz bat loturaz bildua du eta)

ondoko mahairantz makurtzen ditu bizarrak

arraren setakeria publikoaz

hitz egiteko temati neskarekin

(ezkon-eraztuna hatzean, begi inguruan urdina),

gutunak idazten ari da eta amorruz uxatzen du.

 

Beste bat heldu eta urrun eseri da.

Bizarra egina, ile motza, sorbalda tente,

kokotsa esku gainean jarri

eta zigarroaren ke geldoaren artean

harrapakinari begirada tinkoa jaurtitzen dioten horietakoa da

—berea da, berea da, diote begiek tenk.

 

Beste mahai batean, hiru soldadu begi-bazterraz

ari dira, erne lausoki hitz egiten duten bitartean,

eta begi igaroezinek zeharka eranzten dute

mahaian idazten ari denaren arropa gutxia.

 

Bere papera egin ondoren argi gera dadin,

oi gizon puska... beste batzuk ditu zain...

Don Juan horrek zerbitzariarekin hitz egin du biktimaz,

bat-batean atera denaz. Biak barrezka.

 

Neskak alde egin duenean, bi ahobero

sartu eta eseri dira

joan ondoren neskak utzitako lekuari begira

gelditu zenaren mahaian. Ez duela entzuten esaten dute.

 

Bizarrari tiraka baina besoa bularrean,

garaitua joan da (puta bat ordainduko du

bihar horrekin lo egin duela kontatzeko).

 

Beste hirurak, geroago, etxean, komunean,

berberarekin pentsatuz masturbatuko dira (bihar

kafetegira itzuliko dira kontatzeko

guztiek egin duten konkista handi bat).

 

Eta neskak bere burua emateko agian

aukeratuko lukeen hark —batek daki— (ala izango da hau

begirada txunditua soilik sartzen duten horietakoa?)

ez zuen ezer ere izan. Gehiegi begiratu

eta bere bi lagun ergelen konpainiatik

garaiz ihes egiten ez zuen jakin izan.

 

Luanda, 72/8/4