Ekumenismo lusitaniarra edo herritartasun bikoitza

Koloniako katedralaren alboko atetik

(Errege Magoen hezurrak gordetzeko — è vero — eraiki zuten katedrala)

neguko goizaren eguzki zurira ateratzen ari nintzela

berbaro portuges bat igotzen ari zen

abitu beltzetan eskaileratik. Mojak,

Erromara geldiunez geldiune

erromes doazen brasildarrak ziren galdetu nien. Brasildarra

nintzela esan nienean ama moja batek

aurpegi zurbil eta lusitaniarra inguratzen zion mantelina zeramala

esan zuen — A, herritartasuna hartua, ez zara brasildarra —.

Beste kasua Hanburgon izan zen,

Hauptbahnhof-en. Hizkuntza guztietako

egunkari kioskoa. Emakume bat heldu da

beltzarana — ile-larru aberatsen barruan marra bat — eta zentzuzko alemanez

egunkari portugaldarrez galdetu.

Argi zegoen portugaldar batek bakarrik nahi izango zuela horrelakoetan

Hanburgon unibertsoaren egoeraz informatu.

Portugaldarra zara? Banaiz. Hitzari hitz,

ni ere banintzela. Baina berak harrituta:

— Brasildar herritartasuna hartua? A, ez zara portugaldarra —.

Eta bizkarra eman zidan egunkaria eskuan,

hankak oraindik arrain-saltzaile batenak orekan

nekez takoi fin-finen gainean.

1970/1/20