Don Juan-en auhena

Ez zaituztet, gorputzak, saudadez gogoratzen,

ez baitut gogoan gordetzen ezta zuetako baten

formarik ere, eta ez ditut gogora ekartzen beste batzuk

ikustean, nahiz eta ikustean ia gogoratzen zaituztedan.

Keinu bat, usain bat, begirada bat, sorbalden eroria,

ilearen barreiatzea ala ez, haren kolorea,

eta zuen azalaren kolorea, amodioaren

modu geldoa ala lasterra, dena plazerez edo plazer gabe

egitearen askatasuna ala ez,

ezpain arrosak edo ilunak, izterrak

altxatzeko modua, esku urduriak

paratzeko era eta non, irekitzen

edo erdi ixten ziren begiak, eta arnasestua,

eta gainezka betetzen zigun heze hura —

— puskaturik gogoratzen zaituztet, forman nahiz ekinean,

eta puska batzuk, beste batenak bezala,

agian bakar batenak dira hainbatetan errepikatuta.

Gogoratzen dudan guztia ez dut bakar batetik gogoratzen,

eta ez-saudaderik sentitzen dut, objekturik gabe,

saudade berberaz. Bat bakarrik gogoratuko banu

osorik (ilunpetan ikusiko ez banu ere),

gogoratzea ez litzateke niretzat izango

amorru eta etsipen triste hau zuetaz gozatu izanagatik,

edandako ura edo entzundako haizea bezala,

edo hatz artean joandako hareak bezala.

Nor zarete orain, zer egiten duzue eta non,

edo zuek berriz edukitzea — ai ez dut

eduki edo jakin nahi. Baina gogoratzen zaituztet

osoak, dardaratiak, gorputz biluziak,

behin-behinekoak gizatiar erara, nirea den ezer gabe

eman eta jasotako plazeretik haratago.

Ai, horrela gogoratu ahal bazintuztet! Baina

nik ez nuen inoiz desiratutako inor maite eta ondo

gogoratzen da soilik apurka-apurka gozatzen dena,

geure buruak ahanztura maitatuari emanak.

1967/7/30