Poesia kaiera
Poesia kaiera
Gabriel Ferrater
itzulpena: Aritz Galarraga
2015, poesia
64 orrialde
978-84-92468-68-3
Gabriel Ferrater
1922-1972
 
 

 

Bi lagun

 

Hainbeste eguzki orkatiletan,

itsaso leun eta urre koloreko.

Eskutik helduta,

ez diote ezer esaten elkarri. Gizon

mendekarien kaleak,

ez baitago haien moduko

gizonik neskek ezagutzen dituztenetan.

Orain ez doaz inora.

Itzultzen dira eguzkitik. Arratsalde

luzeak gurutzatzen dituzte, hitz

ulertezinezko kaleak.

Soilik jakin nahi dute

eskutik heldu eta

elkarrekin doazela, atzerriaren

kale batetik.

 

Dues amigues

Tant de sol als turmells, / de mar llisa i daurada. / agafades de mans, / no es diuen res. Carrers / d’homes rancuniosos / perquè no hi ha cap home / com ells, que elles coneguin. / Ara no van enlloc. / Tornen del sol. Travessen / tardes llargues, carrers / de mots incomprensibles. / No s’enduen records. / Volen només saber / que s’agafen de mans / i van juntes, per un / carrer de l’estranger.