Poesia kaiera
Poesia kaiera
Gabriel Ferrater
itzulpena: Aritz Galarraga
2015, poesia
64 orrialde
978-84-92468-68-3
Gabriel Ferrater
1922-1972
 
 

 

Egiteko gaitza

 

Putzu bat dago, urdin-ilundua,

haurra zinenean ikusitako errebolber kanoia bezalakoa.

Iratze garaiak daude, eta eguzkiaren

danborrak urrun eta ahul jotzen du. Txori bat dago,

laztua eta berdea eta horia eta basatia

luma aztekako tapizaren modukoa, eta eskatzen du

argi gehiago, beti argi gehiago, eta are lur azpirago

hondoratzeko da. Eta zuk bilatu egingo zenuke

azken hautseraino, hosto erorien

eta sustrai lakar baina estutzen duen eskuaren

neurrira egindakoen artean.

Masusta beltzeko errutegi bat dago, eta intxaurrak

dira krustazeo ustelduak, malkoak bezain

likatsuak eta txarrak. Izerditzen diren

enborrak daude. Hegal bizien metala dago.

     Barruan, hori guztia. Baina ez zara sartuko.

Ez dakizu nora jo. Hain aspaldi

eman zizkizuten norabideak.

Durduzaturik, bideak galdu dituzu

eta ez daukazu kuraiarik. Eseri zara, eta oroitu duzu

putzu batez hitz egin zizutela, ez bideez.

 

La mala missió

Hi ha un pou pavonat blau com el canó / del revòlver que vas mirar de nen. / Hi ha falgueres molt altes, i el tambor / del sol bat lluny i feble. Hi ha un ocell / estarrufat i verd i groc i bàrbar / com un tapís de ploma asteca, i crida / més llum, sempre més llum, i és per colgar-la / més sota terra. I tu la cercaries / fins l’última pols, per entre fulles / caigudes i arrels aspres però fetes / a la mesura de la mà que estreny. / Hi ha un fres de móres negres, i les nous / són crustacis podrint-se, llefiscosos / i dolents com les llàgrimes. Hi ha troncs / que exsuden. Hi ha metall d’èlitres vius. // Dins, tot això. Però no hi entraràs. / No saps cap on tirar. Fa tant de temps / que van donar-te les direccions. / Atorrollat, has perdut els camins / i no tens esma. T’asseus, i recordes / que et van parlar d’un pou, no de camins.