VOYEUR LINGUISTIKOAK EZ DAKUSANA

        Zer egiten dugu euskaldunok ez-erakargarri izateko? Aspergarriak gara? Ez dugu festarik antolatzen? Ez dugu abestirik sortzen? Txarrak dira gure kantariak? Gure literatura ez da plazerez irakurtzen ahal? Bertsolari erdaldunak baino grazia gutiago dute gureek? Zatarrak gara denok? Nor bezain sexy izan behar dugu?

        Gure zatarra deitoratzen zuen berak, PSEk, erakargarritasunaren eredu, Osakidetzan sortu behar omen zituen bost mila lanpostuetan ez zela euskararik eskatuko bota zigun 2009ko hauteskunde kanpainan. Urte bete geroago, eskuin atzerakoienarekin, PPrekin eginiko hitzarmenari esker EAErkidegoan agintzen dagoela, sozialistek euskara jakitearen estatusa ezarri dute: mérito izanen da, ez requisito, justiziako kargulanta izateko.

        Hori jakin dugun egun berean ikasi dugu, 2010-03-30, beren Hizkuntza Politikako sailburuordeak dimititu egin duela. Arrazoi pertsonalak omen tarteko. Eta alegia deus ez, dena biltzen duen esaldirik politikoena:

        Oztopoz eta jukutriez askiturik, Nafarroako Euskara Kontseiluko aholkularien gehiengoak (Aierdi, Epaltza, Satrustegi... hamabi lagun!) dimititu egin zuen 1999an, eta 2008an, presioz eta tratu txarrez itota, ahal izan zuten teknikariek ihesari eman zioten Nafarroako euskararen erakunde nagusitik, Euskarabidetik.

        Euskara bera ez-erakargarri bihur liteke euskaldunarendako, bai.