—53—

Bezperako nobela irakurtzen jarraitu zen goizaldean begiak zabaldu zituenean. Aurreko gauean utzitako orrialdean irekita zegoen, eta lurrean barreiaturik, afarian sobratutako platanoak eta gailetak zeuden.

        Begiek lerro inprimatuak segitzen bazituzten ere, imajinazioa beste erreinuetarantz zamalkatzen zitzaion. Aste bat lehenago ezagutu zuen neska hura, izena ere jakin ez bazuen ere. Emakumeekin ez zen suerte handikoa izaten, baina kasu harekin prebisio guztiak apurtu egin ziren. Gau hartan bertan elkarrekin oheratu ziren eta ohea estu samarra bazen ere, ederki aski moldatu ziren gorputzok beren bilakaera libreki aurrera eraman ahal izateko. Bere bizitzako gau ederrenetako bat izan zen. Keinu baieztakor batez egiaztatu zituen pentsamendu horiek konturatu gabe ere.

        Orain sofa gainean zegoen gaua pasatzeko estalki gisa soin gainean jarritako berokia oraindik ere kentzeke zuelarik. Horren beroaz eta pentsamenduen eraginaz, zakila zut zegoela, eta bero handi baten erdian odolaren taupadak nabarmentzen zirela konturatu zen. «Haren gorputza hementxe nirekin balitz, oso bestela litzateke roiloa» pentsatu zuen, eskuaz zakila eta ingurukoak kariziatzen zituen mementuan bertan.

        Eskueran zuen platano bat hartu zuen eta esku batez ipurtzoan barrena sartzen saiatzen zen bitartean beste eskuaz zakilari eragiten zion gora eta beherako mogimendu konbultsibo batez. Haserako saio batzuren ondoren, platanoa barruratu zen azkenik, sensazio arraro bat sortaraziz. Heltzen ari zitzaiola konturatu bezain laster mukizapia zakilpuntaren azpian ezarri zuen beste ezer ez zedin zikin. Arnas estua gero eta lasaiago bihurtu zen.

        Platanoa hartu zuen eta ez zikintzeko kontu handiz zuritu eta gero hozkaka jaten hasi zen, gose bizi batek jota. Berokia oraindik ere kendu gabe seko gelditu zen sofa gainean erdi lotan, bezperako nobela aldamenean erorita.