—32—

Ihartutako pikondoaren maldizioaren ildotik

zoaz zu ere, ahoa ezin irekiz,

loreetaz ezin erdituz.

Bide erdian belauniko zara geratu,

ilunabarrak jota, betidanik hiltzear;

zure pozaren zizare itunek

hildakoen itzala musukatzen duten bitartean

kartoizko zutabeak zut,

plastikozko desioak hilik,

itsaso honetan galdutako musuen zain.