AFARIA

 

 

mahaiaren biran hamahiru ginen

eta gailurrean josi gurutzearen besoak

dantzari baten aztalekin nahas nitzakeen

Golgota euskaldun bat itxuratzen

—behin bederen pertsona orok

behar luke itsutu adiskideen ekiaz—

eta gogoeta horri gehitu nion

kautelazko neurri gisa

iluntze hartan jainko hilak berpizteko prest ginela

eskerrak nori eman izateko

eta berretsia begitandu zitzaidan burutapen hori

afaltiarron ama zenduen baietzaz

 

kezka iturri zitzaigun gazteen edateko era

baratzeko malda leunean

pirrilaka abaildu zen argia

eta halatsu inor maite izateko indarra

—hemen gorputzak agintzen duela

eta joandako giharraren bekaitzak nioen—

sabela neukan piper gorriz enpo

intxaur arbola baten gaueko itzalpean

bokartak hozten ari ziren bitartean

—poesia ez da irauteko bide bakarra

badira bestelako herriak—

 

aukeratu beste egun bat

larunbatez ezinezko dira iraultzak:

matxinoak mozkortu egiten gara

ardoz egiaz edo sinesmenez

eta inor ez da egoten ontziak jaso

eta garbitu ondoren besterik gabe

irtenbide baikor bana zerbitzatzeko kikaran

—trabesa egingo nuke gure artetik inor jostekotan

gurutzean nor josiko zuketen asmatu baietz—

kafeak belztu hortzetan irakurri diot lagunari

merkatuaren eta bakardadearen fanatismoak

okupatu gorputzak garela

gauza ahantzien kontinentean

 

eta nahi gabe bezala zaharkin batzuk idoro ditut

nire hizkeraren galipotetan:

hogeita hamar txanpon damua eta urka-bilur bat

askorik pentsatzeke pinudian

gizon edo emakumerik abandonatu ote dudan

balizko guraso nagi baten bila

otoitz beranduan

 

mendi bidean behera Judas izutu baten pare

gidatzen dut autoa eta sortu zait

neurezko indarrak utzian lagata

maletategiko zorro eta poltsa hutsetan dakardala

oraintxe bertan daukadana, naizena:

zohargi hondar bat