HAITZ ARTEAN

 

 

olagarroen zuloen

nostalgiaz bezala

datoz laburtzen egunak,

hutsa beharko

dudala dirudi

bide bazterrean

hartu bi harri

elkarri talka eragin

eta pindar batek

gauzen izena

berriro erne dezan

estreinako su harekin

 

ni ere eleberri bateko

orri artetik bezala

jalgiko naiz bihar,

nahasiegi

nor naizen galdetzeko

baina hala ere

ernatze lauso horretan

irauteko gogoz,

ezagun ez zaizkidan

tokiak eta orduak

entzun gabeko hotsen

itzalak hartuko nau

zeru uher bat

eta odolak aspaldi

berotu gabeko

gorputz atalak

idoroko ditut

neure baitan

eta sastakaiak

legezko berbak

esateko dagoen

jendea

hor han

 

nor da gai

lurraren

lehen egun haren

uberaren

biharamunari

milioika urteko

atzerapenez

aurre egiteko

farmakoen

sindikatu nahiz

gerra ministerio baten

bermerik gabe

 

azkenera bidean

da uda

abandonu

kalkulatuekin

albo-kalte

itzuri ezinez

norbere paradisuak

beste inoren infernu gaitzez

kitatzen direla jakinda

 

eta orain

itsas hegian

isiltasun lirikoan

dantzari lotsatu

baten antzera

txiri-txiri

doa eguzkia

bere amagana

zortzi garroekin

eta hiru bihotzez,

bat-batean

gure ama

aurten hil dela

akordura ekarri

izan balu bezala

absentziaren mihisean opari

ilun arrasto beroak utzirik