SUGANDILAK ELURRETAN

 

 

Zelai Luzeko platanoen artean

ekiak uda alde zuenean

eguteran arratsero eratzen zen

umez tartekatu zaharren egoitza bat:

belar luzearen gainean etzan

eta gorputz-ertz arrastoei begira

egoten ginen jaikitakoan

 

haurren herra

aise errotu zen gugan

Gaztelatik iritsi berriek

espazio ukatu bat galdatzen zutelako

kaleko josteten mapa eta planoetan

eta mintzo ziren erdaraz

geure familiako askoren legean

 

diruan irarritako hazpegiak

guri min egiteko zeuden han

izeba zaharrak baina

txanpon zigilu galaraziak

—Euzkadikoak—

jarri zizkigun eskura

gaztak sabaitik zintzilik zituen gelan

eta bekatuak neurtzeko gailua

induljentzia liburua zela esan

 

gaztaina-oholezko zoruari

argizaria eman

eta iruntzi-erratzez

garbitzen ziren etxeak…

gero turbinatik gertu

hilko zuten guardia zibilak

oker begiratzen gintuela

igarri nuen aitaren ondoan

erlojuen omatidioez inguratuta

loa nire ohetik labainka

hasi zen garaian

 

uda haiek guztiak

negu aurpegiko

jendez mukuru

datozkit gainera:

bahituran utzia

izan banindute bezala

denek nahi diote ekin

aztarka nire gorputzean

usnaka uxarka ezpainka

hatzen braille sotilez

edo barruko mamian

azazkalak luze

bizi izandakoen

lagin sinesgarrien peskizan

 

beranduegi dirudi orain

atzeraka lo egiten ikasi

eta behialako uda galduak

orduan jartzeko

puskaz ez garenak ere bagarenez ordea

osatzeko dauden sukalde eta atarietan

neure hitzen

oinen gainean zutik

froga eztabaidaezin gisa

beti erakuts dezaket gorputz hau

berriz behar duenak habitatzeko prest

inori ukatutako espazioetan