Poesia kaiera
On Kixote eta Antso, Portinarirena XII
—Hezurretarainoko astuna zait
irabazirik gabeko arriskuak
aurkatzeko festa nekagarri hau.
Nire zoro saria eskatzen dut
eta lanaldiaren kontabilizatzea.
—Antso adiskidea, zoaz pikotara.
Ez dut onartzen fabore mertzenariorik
eta berrehun ezkutari bil nitzake
hutsaren truke betiereko ospearen gose.
—Jauna, zu utzi? Sekula ez.
Urtuko nintzateke damu negarrez.
Zurekin, ni zurekin
azkengarreneko arriskuraino
zure estimua beste saririk gabe.
Besarka gaitezen bada gogoa garbi
nire asturu astuna baita
zure aldean izatea
ardo finaren ondoko patsardo.
Quixote e Sancho, de Portinari XII
A fatigada festa de correr / perigos sem moeda / já me pesa nos ossos. / Exijo o meu salário de loucura / e contagem de tempo de serviço. // Amigo Sancho, vai-te à merda, / que não prezo favores mercenários / e posso ter duzentos escudeiros / só de renome eterno ambiciosos. // Senhor, deixar-vos? Nunca. / Já me derreto em choro arrependido. / Sigo convosco, sigo / até o ultimíssimo perigo / sem outra paga além do vosso afeto. / Abracemo-nos, pois, de almas lavadas, / que meu destino / é ser, a vosso lado, / o grosso caldo junto ão vinho fino.