OTOI-MENDI!

      Lazkau: 1966'ko Ilbeltza'ren 1'an

 

Oi! Ernio, Otoi-mendi...!

Kementsu ta beti garai,

gizandi jator antzera

goi-goian zakust aberzai.

 

Bakardi ixil, gordea,

mendi-gallen zoragarri!

Euskal sinismen agerkai,

gurutz txurien oñarri!

 

Gaztelu sendo, goitia,

Lartaunen aulki auskaitza,

euri, aize ta euzkiak

printzaturiko arkaitza!

 

Gallur-soil, orban gabea,

mendi done, arkaitz garbi,

amestegi paketsua,

arbaso zarren illobi!

 

Otoitz-baratz bat bezela

zeruruntz zaude jasota,

«Goi-jauregiko» mailla ta

euskal-gain zeran Golgota!

 

Zu izan ziñan

antzinakoen

babesarik itzalpena,

ta burruketan

ainbat garaipen

bikain eman zeniena.

 

Zure oñetan

makurtu ziran

etsai gudari emaiak,

eta itzaldu

erromatarren

arrokeri t'aundinaiak.

 

Amaika aldiz

igo nai ainbat

amesten zuten gallurra

ta ainbat bider

zure oñetan

apalki jo zuten lurra.

 

Zure izena

entzun orduko

gugan zenbat gogoeta

sortzen zazkigun

asele, ipuin

unkigarriaz beteta...!

 

Maitagarri!, sorgin-guden

euskal-txoko gurgarria,

asaben oroigarritzat

zauzkagun arkaitz-arria...!

 

Zeruruntz nausiki gallur-

tzen zeran gandor lerdena...

zugan dute antziñako-

ek betiko atsedena!

 

Oi!, Bidani'ko dorre! Gi-

puzku'ko balkoi-gallurra!

Arzazu olerkari onek

gaur opa dizun Agurra!