TXINDOR!

      (1966)

 

Egun-sentiko txindor ernaia

nola dituzu begiak,

izarrak antzo nirniri eta

su-garra bezin argiak?

Nola, egunak goizean-goizik

atera-eta nagiak

esnatu naute zure abesti

bizitz-pozkor geiegiak?

 

Artizarraren argiaz jeiki

zera abeslari bizkor,

eta paparra ler-zori duzu

ainbat poz-indarrez, «txor-txor»;

bañan zerk dizu biotza uki,

nolatan zaude ain pozkor

gau izartsu ta goiznabarreko

txori iaio zeran, txindor?

 

Paparra dardar, lepoa tente,

oñak jauzkor, egak jaso...

muño gañetik txiruliruka

ipar aldera zakust so.

Ze oroitzapen unkigarriak

ote zaituzte eraso

argi-urratze bertatik orren

abeslari egoteko?

 

Igartzen dizut zergatik zauden

ain jostalari ta alai,

eta zergatik dituzun zure

begi-niniak ain ernai.

Zure biotzak sorginkerizko

amets-eztiaz dagi jai,

ta egatxoak zai-zai dituzu

egan egiteko noiz-nai.

 

Ega txipiak, ergel-indarge

dituzula erdi jantzi,

zure ondoren dabillen mirotz

gaiztoaz zera aantzi.

Oraindik egan ez dakizu ta

zelan biar edo etzi

azi ta bizi zeran kabia,

txindor, bear dezu utzi?

 

Ez-ezaguna dezun ludiruntz

joan nai ba dezu, zoaz;

bañan ez izan uste geiegi

bare dagon itsasoaz;

esku zabalki dagikizuten

ongi etorri gozoaz,

edo-ta bildots-larruz jantzita

maltzur dabillen otsoaz.

 

Egun auetan izango duzu

makinatxobat itz goxo;

auzo guziak abegi on ta

nunaitikan berriz: «Kaxo».

Giro beroa oztu orduko

denak bat-batean ixo...

Ai! Begi ernai ibil zaitez ba,

ene txindor, txori-gaxo.

 

Amets utsetan ito baño len

zoaz ba bazterrik-bazter,

ikusi zazu ludia al dan

uste dezun bezin eder.

Buruz zuur ta begiaz ernai,

nunai beti zaitez ager...

bañan ointxoak loitu baño len

kabira itzuli laister.

 

Etzaitez izan Noek kutxatik

igorri zuan belea,

lokatz artean aurkitu zitun

illotz ustelen jalea.

Uso antzera mokon duzula

olio-osto ezea,

zatorzkit laister, txindor zolia,

poztera kabi maitea.

 

Egal biguiñak zabal ta zoaz

ibar-ibar, mendiz-mendi...

Ezin besterik ase arteño

inolaz ez egon geldi.

Amesten duzun zelai orretan

zorionez zaitez ordi.

Eta biotzen poztasun jator,

laister arte: Agur t'erdi!