AGUR BEASAIN

      (1965ko «Beasain Festivo» aldizkarian)

 

Mendi onean, uren laztangai,

zauden Beasaingo uri,

Martin deunaren seaska eta

burni-ol, industri guri,

egun-sentiak: «agur» orduko

begira naukazu zuri,

dunbots ta ketan naas ikusiz,

izar-dardar lez, urduri.

 

Goiz-argi xintak nagi ateraz,

egun-urratzez batera,

olako labe, ke, tramankulo

tartean murgiltzen zera.

Ordu biz doi-doi atsedenduta

ordubietan ostera,

«turut» deiari amor emanaz

itzultzen zera lanera.

 

Gau-illunean txoriak mintzul,

inguru guziak ixil,

eliz-dorreko ordularian

amabi orenak urbil,

labe guritan burnia «xir-xor»,

abots ta burrunbak naspil...

jarraitzen duzu keaz belzturik

egun-sentiz bezin langil.

 

Erri txikiak atzen utziaz,

buru-arroxko jasoaz,

mallarik-malla, uri aundien

landetara egan zoaz...

Etengabeko kopet-izerdiz

industriz gora igoaz...

arrano-gisa gora-goraka,

tximist-indarran egoaz.

 

Usurbe duzula zelatari

soin-jantzi orlegiz apain,

ikastol, eliz, ol, kiroltegiz

osaturik zaude bikain.

Gipuzkoako erri geienaz

neurtutzeko bazera lain;

bana len bezin kristau, euskaldun,

ba-ote zera Beasain?

 

Ludi txikitxo naspil orretan,

aundi-nai ta anitz-irrits kabi,

igeskor diran gauzaz etzaitez

liluraz izan geiegi.

Denen ganetik arki Jainkoa,

illunpen dagizu argi,

lauso alditan irristatzeke

iraun zazun kristau-garbi.

 

Zure kaletan erdera dabil

soñu, kantu eta jolas;

euskera berriz mintzul txokoan,

izkuntz-arrotzekin naas,

ainbaten esker-txarra ikusiz,

il-zorian, azken-arnas...

Ene! Beasain! Suspertu zazu,

galdua ez dedin arras!!

 

Usurbe-mendi-gandor gañean

txuri, aundi, ikusgarri,

ipini zenun gurutz-santua

kristau-sinismen onarri.

Lauso artetik garaiz jaikiaz,

berari so zaitez jarri,

estualdian, osasungarri,

damakizun arnas-berri.