OI, JERUSALEM!

      Lazkau: 1965'eko Lotazilla'ren 13' an

 

Jerusalen ederño,

Ama biotz-bera,

Jainkoaren erririk

maiteena zera.

Zeruak eta lurrak

sortuaz batera

Bere erritzat Jaunak

zu ziñun aukera,

ta Paraon menpetik

garaille atera.

 

Uztarpetik askatu

ziñun itxasoan,

ta zeruko janariz

elika basoan.

Berrogei urte luze

bitarte osoan,

iñoiz agortu gabe,

murmurka alboan,

zuri jarraiki ura

ibaika zijoan.

 

Burruketan Jainkoa

zenuan gudari;

zeru-sapaian berriz

lañoa gidari.

Mana gozoa jantzat,

arkaitz-ur edari,

eta esne-gurina

ta ezti ugari

zerion lur joria

eman zizun sari.

 

Izan zazu adore,

jaiki poz-gañezka;

etorkizun urrunak

ez zaitzate kezka.

Gizonen aintzarako

Jainkoak zaduzka,

Bere Semearentzat

auta dun seaska;

emazte-gaitza begiz-

jota daukan neska.

 

Eztai-jantzi dizditsuz

gaur apaindu zaite;

Goi-eskerrik onenaz

Jaunak zaitu bete.

Gizon egiterano

Yaubek zaitu maite,

eta sortze bertatik

garbi zeran, gazte,

autetsi Bere Seme

Kristoren emazte.

 

Aundi egingo zaitu

bart jaio zaizunak;

betidanik iraungo

du zure izenak.

Gizadiari diozun

maitasun gurenak

Zuganako ditu A-

danen ondorenak,

t'Ama izenez deitu-

ko zaituzte denak!