Izarak eskegi ditut

barruko patiora begira dagoen leihopean,

gure etxe-ontziaren bela maiztuak.

Lau hormaren artean ez da hodeiertzik.

Izara zuriak dantzan begien aurrean,

inoiz ezagutuko ez ditudan tokiak datozkit.

Sahats negartien gerizpea.

Xaboi usainak aspaldiko erreka dakar

eta ustekabean, harri bi eskuetan.

Aurreko leihoko bizilaguna antzeman dut

beso-bularrak esekitokirantz aurreratzen.

Tentuz dabil. Hari batean dago bizitza.

Emari honetara ez erortzeko keinua da.

Ezagun dut. Kontuz ibili beharra dago.

Desioek zerbait badakite bultza egiten da.

Haren bular marduletan iltzatu zait begirada.

Eskuek latsarrian nola, halaxe igurzten dute elkar.

Eta orduan ikusi nau.

Hemen biltzen gara orain

menderik mende moldaturiko erreka honetan.

Hemen biltzen ditugu mahukak, arropak eta begiradak.

Patio honetan lehortzen ditugu esan ezin ditugunak.

Hemen itotzen gure haurren garrasiak.