Jean, Suqueteko arrantzalea

Agian, omendu (?) daiteke hiri batzuk errez, ager dadin aurpegi aratz bat edo jainkoaren sexu zoragarria eta lohitsua. Baina ez dut uste Genet bezalako gizon batek, bizia eta mundua ihes ezkutuenean gurutzatu zituenak, nahiko lukeenik surik, ez aurpegirik, ezta jainkorik ere, jakina denez beti berandu ailegatzen baita bazter guzietara.

Heriotza ez zait inoiz gauza gloriatsua iruditu, berdin santutasuna itsasten zaionean larruazalari eta bihotzari, bete beharreko patu bat bezala, izurri bat bezala. Eta gutxik jakin izan dute beren infernuarekin bizitzen.

Nire isiltasunaren urre guzia eskatzen dit diedan miresmenak bai obrari bai gizonari, zeinak, apalki, heriotzara kondenatua egonik, exekuzioaren zain denaren toki lanbrotsua ezagutu baitzuen.

À bientôt Jean, où même le jour il fait nuit.

1986ko apirilaren 16an idatzia, Jean Geneten heriotzaren kariaz, Diário de Lisboak eskatuta.