Aurkibidea
poema liburu baterako hitzaurrea
[hau guzia sentituz idazten dizut]
[txikitan iruditzen zitzaidan]
[hiri batek mugitu behar du bizitzaren ilunkaran]
[mahai gainean etzana edo uzkurtuta idazten dut beti]
[noizbait itzuliko balitz gazte denbora]
Lisboako gaua autoerretratuarekin eta Ian Curtisen itzalarekin
[ez da mugitzen deus ere paper gainean]
[Aldina Cardinale paseoan dabil barrez]
[loa joan zitzaion adinean aurrera egin ahala]
[piztiak ailegatu behar du zentzumenen eroaldian]
[gorputzeko edo etxeko espazio urrian]
[jartzazu ahoa lurraren bular arrailduan]
[amodiozko gauak laburrak eta beldurgarriak izan ziren]
Gaua sortu zen eguna Carlos Nogueiraren eskutik
Cesarinyren eta Geneten potret birakaria Lisboan
Nire lagunaren trikimailua kalean
Ezpal-kolpeak / Pedro Casqueiro
[bat-batean, hil-kutxa dardaratzen da]
Andy Warholen gezurrezko erretratua
[karezko euri eslaian zehar buruak]
[egun batean goiz garbiak aztoratzen du]
[oihalak zabalik animalia hilen gainean]
Van Goghek Theori eginiko azken gutuna
[eskuek sumatzen dute suaren arintasun gorria]
Aurkibidea
poema liburu baterako hitzaurrea
[hau guzia sentituz idazten dizut]
[txikitan iruditzen zitzaidan]
[hiri batek mugitu behar du bizitzaren ilunkaran]
[mahai gainean etzana edo uzkurtuta idazten dut beti]
[noizbait itzuliko balitz gazte denbora]
Lisboako gaua autoerretratuarekin eta Ian Curtisen itzalarekin
[ez da mugitzen deus ere paper gainean]
[Aldina Cardinale paseoan dabil barrez]
[loa joan zitzaion adinean aurrera egin ahala]
[piztiak ailegatu behar du zentzumenen eroaldian]
[gorputzeko edo etxeko espazio urrian]
[jartzazu ahoa lurraren bular arrailduan]
[amodiozko gauak laburrak eta beldurgarriak izan ziren]
Gaua sortu zen eguna Carlos Nogueiraren eskutik
Cesarinyren eta Geneten potret birakaria Lisboan
Nire lagunaren trikimailua kalean
Ezpal-kolpeak / Pedro Casqueiro
[bat-batean, hil-kutxa dardaratzen da]
Andy Warholen gezurrezko erretratua
[karezko euri eslaian zehar buruak]
[egun batean goiz garbiak aztoratzen du]
[oihalak zabalik animalia hilen gainean]
Van Goghek Theori eginiko azken gutuna
[eskuek sumatzen dute suaren arintasun gorria]
marinel izan nahi zuen munduan ibili
esku zabalik kostako hegaztien bidean
ahoa nahigabetua bidaiei erreparoan
ekipajean eramanen luke haizeen kanta geldia
eta urek izututako herrialde berantetsia
ispiluaren bestaldera agertu zen
gorputza hezurretaraino aireko bihurtzen denera
gauak bueltatu zion beste gorputz bat arraunean
itzulera sekretu batera abandonatua… gero
urruneko egunen grina gorde zuen lonazko poltsan
eta ispiluaren oroimenezko hondotik
jaio ziren itsasoaren bat-bateko begiak
betazaletan kurkuiloak hazi zitzaizkion alga finak
medusa argitsuak mugitzen ziren mintzoaren helmenean
eta bularra zen hareatza zabal bat
non elezaharrek eta kronikek ahaztuak zituzten
hezurdura enigmatikoak intsektuak eta metal baliotsuak
semen-hari batek lotzen zuen gatz-lohiak hartutako bihotza
gorputza bereizten zen behialako itzaletik
lurraren lo zaharrean geldirik
denaren ahanzturara jaisten zen… itsasoz zebilen
heltzen zien ezpaten sustraiei herdoildutako uren murmurioan
mastaz masta zihoan insomnioa miatuz
su garratzak irekiz itsaso bateko aurpegi lausoan
queria ser marinheiro correr mundo / com as mãos abertas ao rumo das aves costeiras / a boca magoando-se na visão das viagens / levaria na bagagem a sonolenta canção dos ventos / e a infindável espera do país assustado pelas águas // debruçou-se para o outro lado do espelho / onde o corpo se torna aéreo até aos ossos / a noite devolveu-lhe outro corpo vogando / ao abandono dum secreto regresso... depois / guardou a paixão de longínquos dias no saco de lona / e do fundo nostálgico do espelho / surgiram os súbitos olhos do mar // cresceram-lhe búzios nas pálpebras algas finas / moviam-se medusas luminosas ao alcance da fala / e o peito era o extenso areal / onde as lendas e as crónicas tinham esquecido / enigmáticos esqueletos insectos e preciosos metais // um fio de sémen atava o coração devassado pela salsugem / o corpo separava-se da milenar sombra / imobilizava-se no sono antigo da terra / descia ao esquecimento de tudo... navegava / no rumor das águas oxidadas agarrava-se à raiz das espadas / ia de mastro em mastro perscrutando a insónia / abrindo ácidos lumes pelo rosto incerto dalgum mar