gaztea zinen oraindik

apenas antzematen zenituen zure hutsak

eta gauaz nola erabiltzen nituen haiek bortxaz

mineral suharren ohe hau

idazten dut esnatzeko eguzkiaren piztia gorputzean

irristatzen dira listuzko hegaztiak ahoaren gaztetxo garaira

eta itsasondoan bada oraindik leku bazter hura

non oroimenak geldiarazi baitzintuen

aipatzen ditut narrastien odolean utzitako etxeak

ezustean harrapatzen zaitut ezustean harrapatzen nauzunean

leihotik zelatatzen dut paisaia suntsitua

eta dardaraz dago txorien bihotz tristea

idazten dudanean itsasoa

itsasoa leihotik sartzen da bete-betean

ukitutako aurpegiaren gaua agertzen baitut… adio