Poesia kaiera
Poesia kaiera
Al Berto
itzulpena: Joxemari Sestorain
2018, poesia
64 orrialde
978-84-17051-11-2
Al Berto
1948
 
Poesia kaiera
Al Berto
itzulpena: Joxemari Sestorain
2018, poesia
64 orrialde
978-84-17051-11-2
aurkibidea

Aurkibidea

hitzaurrea

poema liburu baterako hitzaurrea

[hau guzia sentituz idazten dizut]

Amodioa lanbide

[oli, txapero ikusezina]

[gaztea zinen oraindik]

[txikitan iruditzen zitzaidan]

[marinel izan nahi zuen munduan ibili]

[batzuetan… esnatzen nintzen]

Filma zero kalean l.

[hiri batek mugitu behar du bizitzaren ilunkaran]

[mahai gainean etzana edo uzkurtuta idazten dut beti]

Neoizko kaiola

[noizbait itzuliko balitz gazte denbora]

Adiskideak

[ez da mugitzen deus ere paper gainean]

[Aldina Cardinale paseoan dabil barrez]

[diote grinak ezagutu zuela]

[loa joan zitzaion adinean aurrera egin ahala]

[inor gabeko egunak]

Hiesa

[piztiak ailegatu behar du zentzumenen eroaldian]

[gaur gauza xumeen eguna da]

[gorputzeko edo etxeko espazio urrian]

[jartzazu ahoa lurraren bular arrailduan]

Jean, Suqueteko arrantzalea

[amodiozko gauak laburrak eta beldurgarriak izan ziren]

[hiriaren erdian oihu bat]

Gaua sortu zen eguna Carlos Nogueiraren eskutik

Cesarinyren eta Geneten potret birakaria Lisboan

Nire lagunaren trikimailua kalean

Ezpal-kolpeak / Pedro Casqueiro

[bat-batean, hil-kutxa dardaratzen da]

Andy Warholen gezurrezko erretratua

aztarnak

infernua

egunkarirako oharrak

lisboa (2)

[horra hondakinak]

deia

[karezko euri eslaian zehar buruak]

[egun batean goiz garbiak aztoratzen du]

[ikusten ditut argazkiak]

[oihalak zabalik animalia hilen gainean]

[gau purpuran etzana]

Van Goghek Theori eginiko azken gutuna

[berma zaitez horman]

[mozkortzen zinen]

Mezua

[eskuek sumatzen dute suaren arintasun gorria]

[tindatu behatzen eta sexuaren punta]

[eskueran dago errebolberra]

[Maite dut gaua]

Visitatione

idaztea

Autobiografia laburtua

hilarria

[esna nago]

Udazkeneko eskutitzak

Erosi: 9,50
Ebook: 3,12

Aurkibidea

hitzaurrea

poema liburu baterako hitzaurrea

[hau guzia sentituz idazten dizut]

Amodioa lanbide

[oli, txapero ikusezina]

[gaztea zinen oraindik]

[txikitan iruditzen zitzaidan]

[marinel izan nahi zuen munduan ibili]

[batzuetan… esnatzen nintzen]

Filma zero kalean l.

[hiri batek mugitu behar du bizitzaren ilunkaran]

[mahai gainean etzana edo uzkurtuta idazten dut beti]

Neoizko kaiola

[noizbait itzuliko balitz gazte denbora]

Adiskideak

[ez da mugitzen deus ere paper gainean]

[Aldina Cardinale paseoan dabil barrez]

[diote grinak ezagutu zuela]

[loa joan zitzaion adinean aurrera egin ahala]

[inor gabeko egunak]

Hiesa

[piztiak ailegatu behar du zentzumenen eroaldian]

[gaur gauza xumeen eguna da]

[gorputzeko edo etxeko espazio urrian]

[jartzazu ahoa lurraren bular arrailduan]

Jean, Suqueteko arrantzalea

[amodiozko gauak laburrak eta beldurgarriak izan ziren]

[hiriaren erdian oihu bat]

Gaua sortu zen eguna Carlos Nogueiraren eskutik

Cesarinyren eta Geneten potret birakaria Lisboan

Nire lagunaren trikimailua kalean

Ezpal-kolpeak / Pedro Casqueiro

[bat-batean, hil-kutxa dardaratzen da]

Andy Warholen gezurrezko erretratua

aztarnak

infernua

egunkarirako oharrak

lisboa (2)

[horra hondakinak]

deia

[karezko euri eslaian zehar buruak]

[egun batean goiz garbiak aztoratzen du]

[ikusten ditut argazkiak]

[oihalak zabalik animalia hilen gainean]

[gau purpuran etzana]

Van Goghek Theori eginiko azken gutuna

[berma zaitez horman]

[mozkortzen zinen]

Mezua

[eskuek sumatzen dute suaren arintasun gorria]

[tindatu behatzen eta sexuaren punta]

[eskueran dago errebolberra]

[Maite dut gaua]

Visitatione

idaztea

Autobiografia laburtua

hilarria

[esna nago]

Udazkeneko eskutitzak

 

 

Lisboako gaua autoerretratuarekin
eta Ian Curtisen itzalarekin

 

gelatina-neoizko harizpiek hartzen dute katedrala

gaueko filmaren zeluloidean: hegoen arkitektura

haizearen bobedak zaborrezko txoriak

soinua

lohizko betazalak oroimenaren etorbideetan bidegurutzez

bidegurutze arrastoari jarraitzen dion gizonaren aho gainean

eta taberna bateko atea aurkituta infernuan murgiltzen da

amorruz edaten du

hiri-bazterreko belaunaldi baten zink zikinean bularra kargatua

 

Hemen dira gazteak, uztarria sorbalda gainetan dutenak

 

eta mundua suntsi liteke 5 minutura

gorputza ezpaltzen da

beirak igurtziak sorbaldetan bularrean

non zain bat lehertzen den bere ertz distiranta erakusteko

 

gero dantzatzen da bihurrikatzen mozkorturik

estaltzen du aurpegi izerditua behatz muturrekin

zipriztintzen ditu odola eta listua azken maskara eraikiz

erortzen da bere labirinto barnera

pozoia bailitzan gorputzaren bertikaltasuna

 

arnasestuak menderatzen du

soka ikusezin batek lotzen dio ahotsa

jada ez da mugituko

inoiz ez ikusi arren gorputzeko organo sakonak

badaki haiek ere mututuko direla betiko

 

izugarria da gaua eta ez du soinurik jadanik

heldu da oinetatik burura herio hedatzen da anker

baina haren zuri kezkagarria

urkatuaren erekzioan baino ezin da atzeman

 

Noite de Lisboa com auto-retrato e sombra de Ian Curtis

filamentos de gelatinoso néon invadem a catedral / em celulóide do filme nocturno: arquitectura de asas / abóbadas de vento pássaros lixo / som / pálpebras de lodo sobre a boca do homem que rasteja / de engate em engate pelas avenidas da memória / e quando encontra a porta de um bar mergulha no inferno / bebe furiosamente / o peito encostado ao zinco sujo duma geração de subúrbio // presentes aqui os jovens, com a canga nos ombros // e o mundo poderia desabar dentro de 5 minutos / o copo estilhaça / os vidros esfregados nos ombros no peito / onde uma veia rebenta para mostrar o radioso canto // depois dança contorce-se embriagado / cobre o rosto suado com a ponta dos dedos espalha / sangue e cuspo construindo a derradeira máscara / cai para dentro do seu próprio labirinto / como se a verticalidade do corpo fosse um veneno // domina-o um estertor / uma corda invisível ata-lhe a voz / não se moverá mais / apesar de nunca ter avistado os órgãos profundos do corpo / sabe que também eles se calaram para sempre // a noite é imensa e já não tem ruídos / a morte vem dos pés sobe à cabeça alastra ferozmente / mas a sua inquietante brancura / só é perceptível na súbita erecção do enforcado