Aurkibidea
Ilargi, ilargiaren erromantzea
Antoñito El Camborioren atxiloketa Sevillarako bidean
Antoñito El Camborioren heriotza
Espainiako Guardia Zibilaren erromantzea
Botaka egiten duen jendetzaren paisaia
Pixa egiten duen jendetzaren paisaia
Ilargia eta intsektuen panorama
Lantua Ignacio Sanchez Mejiasengatik
Rosalia Castro hilarentzat sehaska kanta
Aurkibidea
Ilargi, ilargiaren erromantzea
Antoñito El Camborioren atxiloketa Sevillarako bidean
Antoñito El Camborioren heriotza
Espainiako Guardia Zibilaren erromantzea
Botaka egiten duen jendetzaren paisaia
Pixa egiten duen jendetzaren paisaia
Ilargia eta intsektuen panorama
Lantua Ignacio Sanchez Mejiasengatik
Rosalia Castro hilarentzat sehaska kanta
Vienar bals txikia
Vienan badira hamar neska gazte,
sorbalda bat non heriotzak negar egiten duen
eta uso disekatuen baso bat.
Goizaren zati bat
antzigarraren museoan.
Mila leihoko areto bat.
Oi, oi, oi, oi!
Har ezazu bals hau ahoa itxita.
Bals hau, bals hau, bals hau
baiezkoa, heriotzazkoa eta koñakezkoa
bere isatsa itsasoan bustitzen duena.
Maite zaitut, maite zaitut, maite zaitut,
besaulkiarekin eta liburu hilarekin,
korridore malenkoniatsuan zehar,
lirioaren ganbara ilunean,
ilargiko gure ohean
eta dortokak amesten duen dantzan.
Oi, oi, oi, oi!
Har ezazu bals hau gerri hautsikoa.
Vienan badira lau ispilu
non zure ahoak eta oihartzunek jolas egiten duten.
Mutil gazteak urdinez pintatzen dituen
pianorako heriotza bat.
Eskaleak teilatuetan zehar.
Negarrezko txirikorda freskoak.
Oi, oi, oi, oi!
Har ezazu bals hau nire besoetan hiltzen dena.
Maite zaitudalako, maite zaitudalako, ene maitea,
haurrek jolas egiten duten ganbaran,
Hungariako argi zaharrak amesten
arratsalde epeleko zurrumurruetan zehar,
ardiak eta elurrezko lirioak ikusiz
zure bekokiko isiltasun ilunean zehar.
Oi, oi, oi, oi!
Har ezazu bals hau “Beti maite zaitut”arena.
Vienan zurekin dantza egingo dut
ibai-burua izango duen
mozorro batez.
Begira zer urertz ditudan hiazintozkoak!
Nire ahoa zure zangoen artean utziko dut,
nire arima argazkietan eta azuzenetan,
eta zure ibiliaren uhin ilunetan
nahi ditut, ene maitea, utzi,
biolin eta hilobi, balsaren xingolak.
Pequeño vals vienés
En Viena hay diez muchachas, / un hombro donde solloza la muerte / y un bosque de palomas disecadas. / Hay un fragmento de la mañana / en el museo de la escarcha. / Hay un salón con mil ventanas. // ¡Ay, ay, ay, ay! / Toma este vals con la boca cerrada. // Este vals, este vals, este vals, / de sí, de muerte y de coñac / que moja su cola en el mar. // Te quiero, te quiero, te quiero, / con la butaca y el libro muerto, / por el melancólico pasillo, / en el oscuro desván del lirio, / en nuestra cama de la luna / y en la danza que sueña la tortuga. // ¡Ay, ay, ay, ay! / Toma este vals de quebrada cintura. // En Viena hay cuatro espejos / donde juegan tu boca y los ecos. / Hay una muerte para piano / que pinta de azul a los muchachos. / Hay mendigos por los tejados. / Hay frescas guirnaldas de llanto. // ¡Ay, ay, ay, ay! / Toma este vals que se muere en mis brazos. // Porque te quiero, te quiero, amor mío, / en el desván donde juegan los niños, / soñando viejas luces de Hungría / por los rumores de la tarde tibia, / viendo ovejas y lirios de nieve / por el silencio oscuro de tu frente. // ¡Ay, ay, ay, ay! / Toma este vals del «Te quiero siempre». // En Viena bailaré contigo / con un disfraz que tenga / cabeza de río. / ¡Mira qué orillas tengo de jacintos! / Dejaré mi boca entre tus piernas, / mi alma en fotografías y azucenas, / y en las ondas oscuras de tu andar / quiero, amor mío, amor mío, dejar, / violín y sepulcro, las cintas del vals.