Aurkibidea
Ilargi, ilargiaren erromantzea
Antoñito El Camborioren atxiloketa Sevillarako bidean
Antoñito El Camborioren heriotza
Espainiako Guardia Zibilaren erromantzea
Botaka egiten duen jendetzaren paisaia
Pixa egiten duen jendetzaren paisaia
Ilargia eta intsektuen panorama
Lantua Ignacio Sanchez Mejiasengatik
Rosalia Castro hilarentzat sehaska kanta
Aurkibidea
Ilargi, ilargiaren erromantzea
Antoñito El Camborioren atxiloketa Sevillarako bidean
Antoñito El Camborioren heriotza
Espainiako Guardia Zibilaren erromantzea
Botaka egiten duen jendetzaren paisaia
Pixa egiten duen jendetzaren paisaia
Ilargia eta intsektuen panorama
Lantua Ignacio Sanchez Mejiasengatik
Rosalia Castro hilarentzat sehaska kanta
Liskarra
Rafael Mendezi
Amildegi betean
Albaceteko labanak,
aurkarien odolez eder,
distiratsu daude arrainen gisa.
Karta-argi gogor batek
zaldi suminduak
eta zaldizkoen profilak
ebakitzen ditu berde garratzean.
Olibondo baten kukulan
negarrez ari dira bi emakume zahar.
Liskarraren zezena
barrenak irakiten.
Zapiak eta elur-ura
ekartzen ari aingeru beltzak.
Albaceteko labanazko
hegal handiko aingeruak.
Juan Antonio Montillakoa
hilik doa biraka pendizean,
gorputza lirioz beteta
eta mingrana bat lokietan.
Suzko gurutze gainean dabil orain,
heriotzarako bidean.
* * *
Epailea, guardia zibila lagun,
olibondoen artetik dator.
Odol irristatua ari da intzirika
suge-kantu mutuan.
Guardia zibil jaunok:
hemen betikoa gertatu zen.
Lau erromatar
eta bost kartagotar hil dira.
* * *
Pikondoz eta zurrumurru beroz
erotutako arratsaldea
zorabiaturik erortzen da
zaldizkoen izter zaurituetan.
Eta sartaldeko airean zehar
hegan zebiltzan aingeru beltzak.
Txirikorda luzeko eta
oliozko bihotzeko aingeruak.
Reyerta
A Rafael Méndez
En la mitad del barranco / las navajas de Albacete, / bellas de sangre contraria, / relucen como los peces. / Una dura luz de naipe / recorta en el agrio verde, / caballos enfurecidos / y perfiles de jinetes. / En la copa de un olivo / lloran dos viejas mujeres. / El toro de la reyerta / se sube por las paredes. / Ángeles negros traían / pañuelos y agua de nieve. / Ángeles con grandes alas / de navajas de Albacete. / Juan Antonio el de Montilla / rueda muerto la pendiente, / su cuerpo lleno de lirios / y una granada en las sienes. / Ahora monta cruz de fuego, / carretera de la muerte. // * * * // El juez, con guardia civil, / por los olivares viene. / Sangre resbalada gime / muda canción de serpiente. / Señores guardias civiles: / aquí pasó lo de siempre. / Han muerto cuatro romanos / y cinco cartagineses. // * * * // La tarde loca de higueras / y de rumores calientes / cae desmayada en los muslos / heridos de los jinetes. / Y ángeles negros volaban / por el aire del poniente. / Ángeles de largas trenzas / y corazones de aceite.