GALDUTAKO ALDIAK

galdutako aldiei

galdutako ardiei bezala begira jarrita

eguzki itsuaren errainuak

nagi idazten ari dira arbelezko teilatuetan

entelegatzen ez dudan mintzaira batean

gorputzaren adierazpide soiletan

errenditzen ditut sentimenduak

itsasoa esaten dut baina

logura esan nahi nuen edo auto ilarak

ordu baten okerdura etortzen zait gogora

hurrena zure izenak falta dituen letrak ari dira

oinezkoen bideak hesitzen zumardian: r-a, u-bat, l-a

ez nago zure zain bakarrik gaudela idazteko

ez dut barren huts hau

geroaren malenkonia nagituaz beteko

irriantza jartzen diet ebakien ahoskerari

ez daudenen egunerokotasuna

mutiltzen zait burmuinetan

eta ez dit pentsatzen uzten

eguzki zikindu batek lausotzen dit arnasa

baina hemen nago oraindik

zoriontsu izateko delibero fatalistarekin

—lortu edo lehertu—

honezkero inork ez bainau aterako onik

nire gorputzeko igogailu matxuratutik