Bakarrik

Ezin dut gehiago plantarik egin —dio—;

aulkiak, jendea, nire umeak, nire zigarretak,

heriotza da, heriotza zarete, heriotza naiz.

Kafe-platertxoan erdibitu dut zotz zikina;

heriotza da, begira dut, begira nauka —heriotza bakarrik;

geranioak loreontzian, kanarioak kaiolan

—ezer entzun gabe—, korridorea, keroseno-lanpara,

argazki zaharrak paretan, aterki beltzak,

ur mutua zeruaren azpian. Badoa etxea,

maizterrekin eta diban beltzarekin batera;

badoa etxea, desagertzen, desagertua... nora doa?