Aurkibidea
Bihotzaren eguraldiko prozesu batek
Amodioaren ukidurak kilikatuko banindu
Nire artisautzan edo arte bakartian
Arte poetikoaren inguruko oharrak
Esango al da jainkoek hodeiak kolpatu dituztela
Esku-argiek distira egingo balute
Egiaren alde hau (Llewelyn-entzat)
Londresko ume baten heriotza, su bidezkoa, deitoratzeari ukoa
Aurkibidea
Bihotzaren eguraldiko prozesu batek
Amodioaren ukidurak kilikatuko banindu
Nire artisautzan edo arte bakartian
Arte poetikoaren inguruko oharrak
Esango al da jainkoek hodeiak kolpatu dituztela
Esku-argiek distira egingo balute
Egiaren alde hau (Llewelyn-entzat)
Londresko ume baten heriotza, su bidezkoa, deitoratzeari ukoa
Salbatzaile bat bazen
Salbatzaile bat bazen
Radioa baino bakanagoa,
Ura baino arruntagoa, egia baino krudelagoa;
Umeak, eguzkitik gordean
Batzartu ziren bere ahoan
Entzuteko urrezko nota erritmo bihurtzen,
Beren desiren menpeko, giltza gabeko irrien ikas-kaioletan
Begiak zerratu zituzten.
Umeen ahotsak, dio
Oihan galdu batetik
Lasaitasuna zela egiteke bere ezinegon seguruan
Eta, oztopatzaileak gizakia,
Animalia edo txoria kolpatzean
Arnas hiltzaile hartan ezkutatu genituen geure beldurrak;
Isiltasuna, isiltasun egitekoa, lurra ozendu zenean,
Oihu latzaz gordeleku eta babes-etxeetan.
Loria zen entzuteko
Haren malko-elizetan,
Beso bigunaren azpian hasperen, berak igurtzi ahala;
Oi zu, negar ez zegikeena,
Lurrera jausirik, gizonik hiltzean!
Ezarri ezazu poz-malko bat uholde ikusezin hartan
Eta ipini musua hodei formako maskorraren kontra:
Ilunpean zu eta biok baino ez gaude jada.
Bi anai belztu, harro, negarrez,
Neguaz elkarrekin lotuak
Urte huts babesgabe honi;
Oi gu, mugi ez zezaketenak
Hasperen soil bat entzutean
Hurkoari jipoia, auzokoari sua, horren handinahia,
Baina kexu eta sehaskadun ginen pareta zeru-urdinean;
Orain malko erraldoi bat isuri dugu porrot ezezagunaz
Etxeen abailtzeaz,
Ez baitzituzten gure hezurrak jaso,
Aurkitu gabeen heriotza ausartak,
Begira orain, bakarrik guregan,
Geure ezezagun-hauts propioa
Sekulan inor sartu gabeko gure etxera isurtzen.
Geuregan deserriraturik, deitzen diogu karga eta armarik gabe
Arroka oro kiskaltzeko gai den zetazko maitasun lakar eta leunari.
There was a Saviour
There was a saviour / Rarer than radium, / Commoner than water, crueller than truth; / Children kept from the sun / Assembled at his tongue / To hear the golden note turn in a groove, / Prisoners of wishes locked their eyes / In the jails and studies of his keyless smiles. // The voice of children says / From a lost wilderness / There was calm to be done in his safe unrest, / When hindering man hurt / Man, animal, or bird / We hid our fears in that murdering breath, / Silence, silence to do, when earth grew loud, / In lairs and asylums of the tremendous shout. // There was glory to hear / In the churches of his tears, / Under his downy arm you sighed as he struck, / O you who could not cry / On to the ground when a man died / Put a tear for joy in the unearthly flood / And laid your cheek against a cloud-formed shell: / Now in the dark there is only yourself and myself. // Two proud, blacked brothers cry, / Winter-locked side by side, / To this inhospitable hollow year, / O we who could not stir / One lean sigh when we heard / Greed on man beating near and fire neighbour / But wailed and nested in the sky-blue wall / Now break a giant tear for the little known fall, // For the drooping of homes / That did not nurse our bones, / Brave deaths of only ones but never found, / Now see, alone in us, / Our own true strangers’ dust / Ride through the doors of our unentered house. / Exiled in us we arouse the soft, / Unclenched, armless, silk and rough love that breaks all rocks.