Poesia kaiera
Poesia kaiera
Dylan Thomas
itzulpena: Iker Alvarez
2017, poesia
64 orrialde
978-84-92468-97-3
Dylan Thomas
1914-1953
 
 

 

Eta ez da gailenduko heriotza

 

Eta ez da gailenduko heriotza. Bat izango dira gizon biluzi hilotzak

Haizeetako gizona eta ilbeherarekin.

Beren hezurrak garbi, eta hezur garbiak galtzean,

Izarrak izango dituzte ukondo eta oinen atzetik.

Erotu arren, ez dute galduko sena,

Itsasoan hondoratu arren, azaleratuko dira berriz.

Maitaleak itzali arren, iraungo du maite hotsak.

Eta ez da gailenduko heriotza.

 

Eta ez da gailenduko heriotza.

Itsas korronteen azpian, ez da inoiz

Haien atsedena haize bolada batez hilko.

Nerbioek ematean, iraulkatzen dira bizkor,

Gurpil bati lotuta, baina ez dira hautsiko.

Haien fedea bitan puskaturik,

Zeharkatuko dituzte gaitz adar-bakarrek.

Hondarrak arte banandurik, ez dira zatituko.

Eta ez da gailenduko heriotza.

 

Ez da gailenduko heriotza.

Kaioen karrankak ez dira haiengana iritsiko

Ez dira olatuak bortitz itsasertzean lehertuko.

Lore bat loratu zen lekuan, lore batek ez du

Bere burua altxatuko euri oldarren aurka tinko.

Ero, eta burdin zati bat bezain hilotz,

Haien buruak larreko lore artean dira kolpeka.

Eguzkira jauzi eguzkiak behera egin arte,

Eta ez da gailenduko heriotza.

 

And death shall have no dominion

And death shall have no dominion. / Dead men naked they shall be one / With the man in the wind and the west moon; / When their bones are picked clean and the clean bones gone, / They shall have stars at elbow and foot; / Though they go mad they shall be sane, / Though they sink through the sea they shall rise again; / Though lovers be lost love shall not; / And death shall have no dominion. // And death shall have no dominion. / Under the windings of the sea / They lying long shall not die windily; / Twisting on racks when sinews give way, / Strapped to a wheel, yet they shall not break; / Faith in their hands shall snap in two, / And the unicorn evils run them through; / Split all ends up they shan’t crack; / And death shall have no dominion. // And death shall have no dominion. / No more may gulls cry at their ears / Or waves break loud on the seashores; / Where blew a flower may a flower no more / Lift its head to the blows of the rain; / Though they be mad and dead as nails, / Heads of the characters hammer through daisies; / Break in the sun till the sun breaks down, / And death shall have no dominion.