Inork ere ez du sinesten

 

Inork ere ez du sinesten saguzarrak bezain itsu

Oihurik ez dagiena izar bat tiroz jausten denean;

Ikara biziaz oihu egiten ez duena

Txori bat, lumak behera, harea mugikorrean itotzen denean;

Fedean zauririk irekitzen ez duena

Argi oro joanik bizitza heriotza denean.

 

Inork ere ez du sinesten oihukatzen ez duena Jainkorik ez dela;

Berotan hotzik sentitzen ez duena;

Uda betean udaberriaren zain ez dagoena;

Inork ez du sinesten neska bularduna, edo, gazte eta berde,

Zeru zaharraz trufa ez den gizona.

Inork ere ez du sinesten arrazoirik bilatzen ez duena.

 

Sinetsi eta salbatua izan. Inork ere ez du sinesten

Egile eta salbatzailea madarikatzen ez duena;

Inork ere ez du sinesten, lur-tumore honen gainean,

Bere fedea eskuan ez duena;

Inork ez, inork ez, inork ez.

 

Eta hau egia da: inor ere ezin da bizi

Jainkoa sakon hilobiratu eta, ondoren,

Haren eskeletoa berreskuratzen ez duenik;

Inor ere ez desegin eta sortzen ez duenik,

Hezurretan fede berri bat aurkitzen ez duenik,

Haragirik uzten ez dionik saihets eta lepoari;

Inor ere ezin da bizi,

Deseginda, bere azken fedea egiten ez duenik.