Nolako duna nire sabela, itsasoaren zedarria!

Begira, gurutzune zabalean zure izena urtzen da.

Horrekin haizeen dorreari lepokoa egin niezaioke,

ai are gehiago ai

baina ordrearen zaldiek mihia lehertzen didate.

Nolako uhina nire sabela, mami itsastarrean zure

izena idazten duten ontzi handiz iraulia!

Zelan argituko lukeen gatzezko golde eta koralaz

ai are gehiago ai

Baina ordrearen zaldiek mihia lehertzen didate.

Nolako branka nire sabela, maitasun mitxoletekin!

Antxeta sorta bat bezala masta nagusiaren puntan,

zure seinalea liteke izar gorakoien konjurazioa.

ai are gehiago ai

Baina ordrearen aldiek mihia lehertzen didate.