LASTERKETATIK
LASTERKETARA BITARTEAN

 

Ondo dakit ez nizukeela enbarazu

egin behar, esan zuen.

 

zuzen habil,

erantzun nik.

 

hala ere, jarraitu egin zuen, esan nahi dizut

esna egon naizela gau guztian

zure azken liburua

irakurtzen.

zure liburu guzti-guztiak

irakurri ditut.

posta-bulegoan

egiten dut lan.

 

oh, esan nuen

 

eta elkarrizketa egin nahi dizut

gure aldizkarirako.

 

ez, esan nuen, elkarrizketarik

ez.

 

zergatik? berak

elkarrizketekin gogaiturik nagok,

ezertxo ere ez ditek jartzen

zuzen.

 

begira, jarraitu zuen, gauzak erraztuko

dizkizut, zure etxera joango

naiz edo Musso’s jatetxean afaltzera gonbidatuko

zaitut.

 

ez, eskerrik asko, esan nuen.

 

begira, elkarrizketa ez da benetan gure

aldizkarian argitaratzeko,

niretzat da, idazlea naiz eta hanka

egin nahi dut

postetxetik.

 

a’ituzak, esan nion, har’zak besterik gabe aulki bat

eta jesar ha’i

idazmakinaren aurrean.

 

elkarrizketarik ez? galdetu zidan.

 

ez, arrapostu nion.

 

ospa

egin zuen.

 

zaldiak mantso zihoazen pistara bidean

hurrengo lasterketarako.

gizon gazte horri hitz egiteak

txarto sentiarazi ninduen.

 

uste zuten idazteak zerikusia duela

gauzaren politikarekin.

 

ez zeuden

burutik aski eginda

sinpleki jesartzeko

idazmakinarekin aurrez aurre

eta hitzak lehertzen

lagatzeko.

 

ez zuten

idatzi nahi.

 

nahi zutena zen

arrakasta izatea

idaztearekin.

 

zutik jarri nintzen

apustua egiteko.

 

alferrik da onartzea

solasaldi laburtxo bati

zure eguna

pikotara bidaltzea.