JAINKOARI ESKERRAK
KALEZULOENGATIK

Oilandak fama lortu dik esan zuen eta gero

            zerbait arabiar

bati eta putaseme bati buruz eta nik ostia bat

            eman nion muturrean

eta hamar minutuz ibili ginen borroketan elurretan,

            dena lore gorriz

zikinduz —arnastea labana bat da— eta ni

            astronautei buruz hasi nintzen hausnarrean

zeru-sabaian zirkuluka, txalupatxo bat lez

            putzuaren inguruan

guztia arazo barik zein arazoz gainezka,

            eta akabuan gelditu egin ginen

edo norbaitek edo zerbaitek geldiarazi gintuen

            eta orduan Harry-ren tabernara joan ginen

zerbait edatera eta lokala hutsik zegoen eta

            Harry guri begira eta begira

hasi zen gorroto baligu bezala eta handik gutxira

            guk ere gorroto genion

haren dirua, haren gorrotoa, guganako haren gorrotoa,

            diru gutxiago

edo gorroto gutxiago genuelako, eta nire lagunak

            edalontzia jaurti zuen Harryren

ispiluaren kontra eta orduan egiazki izan zigun gorroto,

            eta guk ihesari eman genion

kalezulora eta zakurrek zaunka egin zuten,

            eta abandonatu genuen esentzia bakarra

aldi hura

            gogoratzearena izan zen

lo egon nintzen azken aldia

            zeru-sabaiek men egiten ziotenean

guztiari.