Ohiturak IV

Erauntsia den bakoitzean

auzoko emakume bat

leihora ateratzen da

euria ikustera.

Badirudi munduak ez diola ardura

euriak paisaia malenkoniaz

zipristintzen duenean ez bada.

Guztiari bizkarra emanda

bezala bizi da.

Horren froga haizeak eramandako

telebistaren antena:

hutsune bat hara nora jaurtitzen

baitute antena enparatuek

auzoetxeetatik ostutako

bakardadea.

Festa egunetako musikak

ez du iratzartzen ahal

bere begi ninietan lokarturik

zetzan ostadarra.

Badaki ogia egiten,

badaki orduak harilkatzen

gauaren etorreran

babesgarri zaizkion artilezko

kaltzetak bailiren.

Ezpainetatik erori eta

bularra erregadiatzen dion

ardoaz egiten du amets.

Baina erauntsia den bakoitzean

leihora ateratzen da:

hori du bere ahulaldia,

euria baita iraganak hitz egiteko

behiala aukeratu zuen hizkuntza.

w1996