IRAILA ZEN

                                          C.ri

Hondartzarako bidearen ertzetan sasiak

ia dardaraz ziren itsasoko haize ahulaz,

eta zuk masustak batzeari ekin zenion.

Kaobaz tindaturik, oskorri zenuen adatsa.

Hordi, goi-gorengo adarretakoak nahirik,

halaxe, eusteko eskaini zenidan gerri aldea;

bat-batean berriro ume bihurtu denaren

istant eternal bateko zoriona zen zurea.

Aldaketan nasai prakak, ziloa agerian,

orkatiletan gora luze beharturik bernak,

titiburuek ere fruitu erneak ziruditen

kamiseta zuri arin haren azpian tente.

Iraila zen, eta bion haragia hain geurea,

botoi bat askatuz aldarrikatu nituen

ezpainak, gerria, ziloa, zure masustak,

eta esan han behean ohantze zela harea.