HATOR ENE ALBORA

                  Hator ene albora, Lidia, erreka ertzean jesartzera.

                  Soseguz begira diezaiogun haren igaroari eta ikas dezagun

                  bizitza nola badoan, eta ez gauden elkarri eskua hartuta.

                                                                                      Ricardo Reis

                                                                                      1914

          Hator ba, Lidia, ene albora

          etzan hadi zabal eta esadan

          nahi ote dunan

          errepasa dezagun

          gure espeziearen Historia Naturala.

          Haginka nazan besoetan

          lepoko zainetan

          arrain ere izan ginela gogoan

          haginka nazan xorrotx

          busti nazan eta jan.

          Akorda gaitezen gorputz berean

          ar eta eme ez ote ginen izan

          egidan titiburuetan laztan eta esan

          dardara hau ez al den

          espeziea bezain antzestrala.

Senti ezan narrasti izan gineneko

kilika hotza ornoetan behera

senti haien isatsa dugula guk ments

egin hortxe ba mun eta pa

eta segi ezan aurrera.

Erakuts iezazkidan oinak

utzi ezpainetan hartzen behatzak

eta alda gaitezen Historia Naturaletik

Mitologiara, Lidia, eta esadan ez ote hintzen

inoiz lehenago lamia izan.

Lurra haragia lez ikaraz

jo dezagun Mitologiatik Geologiara

esadan su hau gura duena

zain meheenean kanpora egin

ez ote den kosmosaren magmaren isuria.

Ene, Lidia, errepasa dezagun

espeziearen Historia Soziala

esadan elkarrengandik erauzi ezin hau

ez ote den ugaztun huts izan gineneko

gau luzeak utzi digun izuaren izua.

Eta azkenean mintza gaitezen

teknologia berriez

errepasa ezan telefono-agenda

eta esadan, Lidia, noiz garatekeen berriro

elkarrekin ikasten segitzeko eran.