KRESAL HAIZEA

                                            A.ri

Gurean laranjak, limoiak eurak ere,

guztiz ondu barik eta berandu datoz.

Hala da ze, egoten utzi behar zaie,

zabal-zabalduta egoten. Hogeiren bat egunean.

Orduan, azala zimeldurik ageri arren,

barruz, mamiz, eztia baino erleen zerago

bihurturik, hatzak ere jateko moduan

izaten dira. Gurean behintzat.

Halaxe diostazu, zeure ezpainetara begira

nauzun artean, eta horretan

zein metafora dagoen geratzen naiz.

Eta azkenean urteek gozatu dizuten ezpainotan

laranjak eta limoiak —goikoan laranjak,

behekoan limoiak, txandaka—

kresalaren altzoan etorri diren

laranjak eta limoiak dituzula

pentsatzen dut. Metaforarik gabe.

Kresal haizearen altzokoa baitzara.