ATE OSTEKO ZORROA

Hil baino dezentez lehenago

hasi zen esaten prest zegoela

lasai joateko moduan zela

—ate ostean zorroa

gertu izango balu bezala—.

Aukera zuenero aipatzen zuen

ezin eska zezakeela gehiago

geratzen zitzaizkion egunetarako

sasoian sasoiko argia

eta azken desira bat:

bera izan zedila joaten lehena.

Azkenetik urrun zeuden agurrek ere

horregatik izan zuten agian

halako despedida aire bat

—egongo ez zenerako bakea

ereiten ariko balitz bezala—.

Joan bainoago eraman

esango zukeen:

Eraman nazala ni denetan lehenengo.

Nirea ez den zeru batez ari zen.

Nirean ez delako kabitzen

aspaldi agurtutakoak ikusteko

esperantzarik

eta hala ere

zer ez nukeen albo batera utziko

hormara begira bi berba egin eta

horren bare lotaratzera heltzeagatik.