Dooneyko biolin-jolea

Dooneyn neure biolina jotzen dudanean,

herriak dantza egiten du itsas uhin baten pare;

nire lehengusua Kilvarnet-en apaiz dago,

nire anaia berriz Mocharabuiee-n.

Anaiarekin eta lehengusuarekin gurutzatu nintzen,

beren otoitz-liburuak irakurriz zihoazela;

ni, berriz, neure doinu-liburua irakurriz,

Sligoko azokan erosia hain zuzen.

Hirurok azken egunera iristen garenean,

Pedro ahaltsuaren aurrera,

hark irribarre egingo die hiru arima zaharrei,

baina lehenbizi niri deituko dit atetik igarotzeko,

ezen onak beti alaienak baitira,

zori okerren baten eraginez izan ezik,

eta alaiok maite dugu biolina

eta alaiok maite dugu dantza egitea.

Eta jendeak han begiz jotzen nauenean,

denak nigana etorriko dira,

esanez “Hona hemen Dooneyko biolin-jolea”

eta dantzan hasiko dira itsas uhin baten pare.