BOXEOLARIA

Zortzi-hamar urte izango nituen,

baina hala ere ondo gogoratzen ditut

zapatu goizetan izaten ziren

La Casillako boxeo borrokaldiak,

ring haren inguruko egurrezko aulkiak,

kanpaiaren zarata agudoa,

eta jendea boxeolariei xaxaka,

amorruak jotako txakurrak balira bezala,

munduko bazter guztietatik etorritako

boxeolariei xaxaka,

kontrakoa akabatzeko eske.

Kolore guztietako boxeolariak,

gazteak zein zaharrak,

gihartsuak zein koipe-zakuak,

elkarri ostiaka, zeharo amorratuta.

Ondo gogoratzen dut Perico Fernandez hura,

zilar koloreko bataz jantzita,

ringera bidean topatzen zituen umeekin olgetan:

¡Chaval, pega, pega, chaval!

guante potolo eta distiratsu bi haiek

eskaintzen zizkigula.

Eta nik

poza agertu nahi zuten begietan

tristura itzela igartzen nion,

tristura itzela,

itzela,

bertan hil nahi duenaren antzekoa.