OTOIKA EGURALDI TXARREZ

 

Jainkoa, ez zakiat zer

egin.

hain duk atsegina emakumeak inguruan edukitzea.

potroekin

jolasteko eta txortari begiratzeko modu

serio horiek

eskuartean bueltaka

atximurka eginez

atal oro zehatz-mehatz aztertuz

bitartean ile-adats luzeak hire sabelera

eroriz doazela.

 

ez duk soilik larru jotzea eta txupatzea

gizonaren muinetaraino sartzen dena

eta lasaitzen duena, estrak dituk,

beti izaten dituk estrak.

 

gau honetan euria ari dik

eta ez zagok inortxo ere

beste nonbait zaudek

gauzak aztertzen zehatz-mehatz

logela berrietan

gogo berriekin

edo agian lehengo

logeletan.

 

nolanahi ere, gau honetan euria ari dik,

bota ahalean zabilek,

eurite ikaragarria.

ezer gutxi zagok egiteko.

egunkaria irakurri diat

gas-ordainagiria ordaindu nian

argindarrarena

telefonoarena.

 

euritan jarraitzen dik.

 

emakumeek lasaitu egiten ditek gizona eta

ondorenean igeriketan lagatzen haute

heure zukuan bertan.

 

lehengo estiloko puta bat behar diat

gaur gauean atera inguratuko zaidana

aterki berdea itxiz,

haren zorroan euri tanta batzuk

ilargiak argiztatuak, eta esaka «jode, kakazaharra,

hi, gizona, ezin duk jarri hori baino musika hoberik

irratian?

eta sakaiok berogailuari...».

 

gizon bat dagoenean

amodioz eta enparauaz

beterik

egundo ere ez duk egoten ateri

eta euri-jasek

dena zipriztintzen ditek

dena gainezkatu

zuhaitzetarako eta belardietarako eta airerako

ona...

bakarka bizi diren gauzetarako

ona.

 

dena emango nikek

emakume baten eskua ene soinean pausatzeagatik

gaur gauean.

haiek lasaitu egiten ditek gizona eta

ondorenean igeriketan lagatzen haute

euri-purrustari adi.