2. MUNDU-GERRA

 

Errealitatea fikzioaren artifizio izan arren

dei diezaiogun honi fikzio    bada, neska-mutil

            txintxoak lez

erlaxa gaitezen

 

frisco-n nengoen    toki primerakoa lakuz

            edo antzeko zerbaitez josia

nire leihotik urrezko zubia ikusten zen eta

            ez zegoen edateko

nahikorik    ia egundo ere ez edateko nahikorik

 

l.a.-ko neure agureari idatzi nion hara behera

            hobe duk ipuin ona asmatzea

hire auzotar sasikume madarikatu horientzat

            ni ez naizelako inola ere joango

hire gerrara

 

gerragatik izan ez balitz    azken gerra    hi ez hintzen

            berton egongo

ez nian hire ama ezagutuko eta hi ez hintzen jaioko

            semea, hire aberria gerran zagok!!!!

gerra-gorabeherengatik munduratu nintzelako

            kontu hori

ez zitzaidan iruditu argudio sendoa aldeko

            inguruabarrik sortzeko

 

kalera aldeginda horditu egin nintzen    sendoki

 

biharamunean erreklutatze-zentrora hurreratu nintzen

 

mutil batek konortea galdu zuen besotik odola

            atera ziotenean eta nik

orratza zainean barrena sartzen ikusi nuen

            eta begiztatu egin nuen nire baitako

gorritasuna hodiratzen eta zangar-zangarra

            sentitu nintzen

            ipurdia begiratu zidaten

            eta ondoren psikologoa ikustera joan nintzen

barrukoz kanpora dituk galtzontziloak      esan zidan

jagi eta buelta eman nien

            buruz buru jarri zitzaidan begira

zer iruditzen zaik picasso?

            hasieran    esan nuen    ondo    orain eskas

idatzi ala pintatu egiten duk?

            bai

eta?

eta zer?    galdetu diat ea idazten duan ala pintatu.

            utzi bakean

esan nion

non argitaratu haute? non erakusketak antolatu?

            ezertxo ere ez onartuta

            ezertxo ere ez onartuta inon ere

sinesten al duk gerran? galdetu zidan    ez    esan nuen

nahi al duk gerrara joan? galdetu zidan    ez

            esan nuen

nolatan ez duk izan nahi kontzientzi eragozlea?

            ez dakidalako    esan nuen

Jainkorik dagoenentz

datorren asteazken gauean bildu egingo gaituk,

            festa izango diagu

doktoreok, idazleok eta artistek    gustatuko litzaidake hi

bertan egotea    gonbitea duk    etorriko haiz?

 

ez

 

tira-ba            esan zuen            ez duk joan behar

joan nora            galdetu nion                festara ala gerrara?

 

ez batera ez bestera  esan zuen  ez huen pentsatu

            ulertuko genuela  ezta?

 

ez

 

zerbait idatzi zuen orri-puxka batean eta tolestu

            eta karnetean itsatsi zuen

klip batez            emaiek hau hurrengoei,

orritxoan kristoren hitz-pila idatzi zuen

            harat-honat nenbilela lortu egin

nuen fitxaren ertza altxatzea baina zera baino

            ezin izan nuen ikusi

            poker-aurpegiaren atzean

berealdiko samurtasuna ezkutatzen du

            eta hori berria zen niretzat

eta orduan morroi uniformatu batek oihu egin zidan

ederto-ba seme    osaba sam-ek ez zaitu nahi

                        eta ni kalera irten nintzen

aire garbi ederraren baitara

gerrara al zoaz            galdetu zidan ugazabandreak

            ez    nik    bihotz kaxkarra

hori bai pena            sentitzen dut    esan zuen

            eta nik eskaileretan gora

joan eta pinta on bat zurrupatu nuen

 

bihotz kaxkarra bihotz kaxkarra bihotz kaxkarra

            oker egin duk akaso?

akaso joan behar huen    akaso joan behar huen

            eta zuzen-zuzen bertaratu

arraioa, konpai    atzera bota haute    osaba samek

            ez hau nahi

erotuta hago        barrez lehertu eta beste batekin

            hasi nintzen zurrutean

 

ez dakit zehazki noiz baina apur bat geroago

            hortxe nago ni botata

beste gelaska merke batean    philly-n

            oporto botilari zurrupaka

disko-jogailua piztuta eta brahms-en 2. sinfoniaren

            2. mugimendua entzuten

            eta orduantxe ate-hotsa datorkit

            hots aski dotorea

eta nik inor gutxi ezagutzen banuen ere

            imajinatu nuen zera izango zela

nirekin maiteminduta zegoen

            hor beheko kantoiko putaren bat

            edo nobel saria ematera etorri zitzaidan

                        norbait

eta atea zabaldu eta horratx bi morrosko eta batak dio

FBI      eta besteak dio    atxiloturik hago

 

mugitu eta atera egin nuen orratza brahmsen besotik

galdeketa egin nahi diagu    esan zuten    kanpoan

ondo da

hobe berokia janzten baduk    beharbada luze joko dik

 

eskaileretan behera eta gero kalera eta

            auto baten barrura

eta bazirudien leihatila guztietatik aurpegi bana

            zegoela dilindan

eta atzealdean beste morroi bat zegoen eta

            esan zidan    eskuak

belaunetan ipini eta ez mugitu

            bidean aurrera joan ginen apur batez

                        eta orduan nik

eskua altxatu nuen sudurrari hazka egiteko

            eskua geldi!    oihukatu zidan bortizki

                        beste batek

morroi hau txiripa ederra diagu    esan zuen

            beste batek

itzela harrapatu dugula uste diat,    bai horixe,

            itzela harrapatu dugula uste diat

 

ene jauna ene jesus maitea            pentsatu nuen

            jakin nahi nuke zer arraio

egin dudan    jakin nahi nuke zer arraio egin dudan

 

gelazulo hartara sartu nindutenean

            kasik osoro hutsik zegoen salbu eta

            hormetako argazkien irudiengatik

 

            ikusten dituk horkoak? seinalatu zuen

                        batek  ahots serioenetan serioena

            bai    esan nion

horiek lanean hildako fbi-ren gizonak dituk

 

            beste gela batera garraiatu ninduten eta

                        bertan gizon bat zegoen

mahai baten bestaldean jesarrita alkandora hutsean

            mahukak bildu-bildurik

 

            bukowski?

                        bai

                        henry c. j.r.?

                                    bai

                                    non ostia dago hire osaba john?

nire zer?

            non ostia dago hire osaba john?

                        otu zitzaidan zera esan nahi zuela,

                                    nik nolabaiteko

tramankulu sekretua nuela eta hartaz baliaturik

            jendea asasinatzen ari nintzela

            hire osaba: john bukowski!

                                    ah jode    john    hilda dago

horregatik ezin genuen putakume hori topatu!

nola saihestu duk erreklutatzea?

                                                4f naiz

4f    eh?

            burutik jota bai

zergatik aldatu huen bizilekua erreklutatze-zentrora

            abisua pasa barik?

ez nintzen kezkatu    jesus    betiko amaitu zela

            uste nuen

                        zergatik aldatu huen bizilekua?

            ostikoka bota ninduten denbora guztian

                        mozkorrak egoteagatik

ugazabandreak esan zidan odoleztuta zeudela

            nire izarak

 

zergatik ez hion abisua pasa hire erreklutatze-zentroari?

a’itu a’iskideok    txoratuta al zaudete?    ez nintzen

            izkinatik harago mugitu

80 metro urrunago    posta-bulegoan utzi nuen

            helbide berria    oxpa egin nahi

izanez gero    hori baino hobeto egingo nuen

oraindik ez diagu egurra eman, ezta?

                                                            ez

eta eskuburdinak ere ez dizkiagu jarri, ezta?

                                                            ez

erretenitu beharko haugu geroko ikerketari ekin

                        ahal izateko...

 

txizatokia eta harraska zeuzkan kalabozo txiki batera

            eraman ninduten

 

literarik ez    aulkirik ez    leiho ondoan paratuta

            barrez bestaldekoa begiztatu

nuen    larunbata zen eta bestaldekoa hiriko

            kale nagusi bat zen

eta eguzkitsu zegoen    primerakoa zirudien

            kanpokoak    gizon-emakumeak

osteraka    beldurrik gabeak    musika-denda batek

            akordeak jaurtitzen

kalera    ni ez nengoen ondo    zugandik

            apartatzen dizutenean baino ez zara hasten

bizitza xumea galtzen    ospitaleratzean eta

ohean luze-luze zaudenean    beharbada seko geratzeko

            edo berriz kaiolazulora

bueltatzeko    egundo ere ez dakizula noiz

            irtengo zaren ezta irtengo zaren ere

orduan hasiko zara hausnarrean    orduan

            hartuko diezu eder antza eguzki-printzei

orduan bihurtuko da izkinara egunkaria erostera

            hurbiltze hutsa

beethoven-en 9.aren antzeko zerbait

 

presondegira transferitu ninduten    eta biharamunean

            beste are erraldoiago batera

zelda batean jarri ninduten

enpresarioa zirudien gizontxo lodi batekin

 

            bostekoa emateko imintzioa egin zidan:

                        Courtney Taylor nauk

            arrisku publikorik handiena

                                    eskua luzatu nion

ze’atik ha’o hemen?    galdetu zidan

                                    diotenez ziria sartu zieat

                                                militarrei

a’ituzak    esan zuen    gauza bakar bat za’ok

            gure ondoan nahi ez duguna

jasan ezin dugun jendilaje klase bat    eta zera duk

            militarrei ziria sartu nahi diena

                        lapurren arteko ohorea          ezta?

                                    ze’san nahi duk?

                                    zera esan nahi diat

                                                kabroi ostia horrek

utzi bakean

utzi bakean

 

hire burua akaba’u nahi baduk nik esango diat nola e’in

            esan zuen

                        ez diat entzun nahi    esan nuen nik

e’in behar duana duk ontzi hori hartu    urez bete

zapatak erantzi    oinak barrura sartu    baina

            lehenbizi eraitsi

behar duk sabaiko lanpara    nire sorbaldetan jarrita

            ederto molda’uko haiz

tutuari torlojoak askatzeko    eta gero gakotuzak tutua

            bonbila

kendu    atzamarra gogor sartu zuloan    hire oinak

            ur-ontzian

eta gero hegan alde’ingok hemendik

 

                        ez zitzaidan ideia txarra begitandu

                                    baina zerbait groteskoa eta

deserosoa hartzen nion historiari    halako zerbait

            ez egitera deliberatu nintzen beraz

 

                        literan etzanaz batera gauzatxoak

                                    sentitu nituen

neuri kosk egiten            tximitxak

                                    begirazak    esan nuen

                                                jokoan nahi?

                                                            zertaz ari haiz?

apustuaz ari nauk    esan nuen    joka dezagun

            nickel bat tximitx bakoitzeko

baietz hik baino gehiago harrapatu

            argiak guztiz amata’u arte ez dituk

                        benetan irteten    esan zuen

            arraioa! esan nahi duk okerragoa izango dela?

                        galdetu nik

                                                            e’ik bider 30,

esan al diok goardiari?

                        kartzeleroari?            esan e’ingo zioat

                                    ostera ere

eeh txakurrok erdu hona txakurrok!!! tximitxak

            dauzkagu hemen!

atera itzazue hemendik tximitx puta demonio hauek

            eeh txakurrok!

                        inortxok ere ez zuen muturra agertu

blackjack-ean hasi ginen eta 5 minutu geroago

            kartzelero-taldea

barrura sartu zen

            ea gutxiago oihukatzen dugun    seguruenez

                        zomorro horiek zuekin

batera etorri dira hona putakumeok

                        zortea izan nuen dadoetan patioko

jokaldietan eta zorte oneko jarraitu nuen 3, 4, 5 egunez

            eta hobeto sentitzen hasi nintzen

kalean inoiz egin ez nuen dirutza lortzen ari nintzen

            gosekilak geunden beti baina

argiak amatatu ostean sukaldaria

            azaltzen zen

jelatina eta esnegain harrotu mordoarekin

            eta kafearekin eta okela-zatitxo batzuekin eta nik

dolar bat edo pare bat luzatzen nion eta orduan

            neure arrisku publikorik handienak

utzi egin zion 4f batekin entzerraturik egotearen

            demonio gaiztoez mintzatzeari

eta hain zuzen geure nickelekin dibertitzen

            hasiak ginenean tximitx batek kosk egin zion

taylorri    eta azpikeriatan maisu zenez

            ez zuen erresistitu eta

bere tximitxetarik batzuk hasi zen erdibitzen

            baina ni sasipoeta nintzenez

eta hilarri-aztertzailea ere bai    labankada

            sentitu nuelarik ene burmuin

negartiaren kontra    bada ni    ni bizkorragoa

            izan nintzen... eta hala

guk, txoroak eta arrisku publikorik handienak,

zukua atera genien tximitxen arimei

            bitartean munduak

narras zeramatzala potroak agonia are luzeagoan:

            2. mundu-gerra

eta hilketatxookin ari ginela ahaztu genuen

            ez geniela aitortu

beren noblezia ttikia edo dena delakoa

                        baina esaten nenbilen moduan

                                    dibertitzen hasiak ginenean

                                     geure tximitxekin

zeldatik kanporatu gintuzten

                                    fumiga zezaten egin genuen

lehenengo eskaera ofiziala            baino

            bospasei egun geroago

                                    eta ni poloniar batekin

                                    jarri ninduten

poloniarra edo halako zerbait

                                    zahar-zahar-zaharra

            patiora joan nintzen lehenbiziko aldian berak

lastaira urratu zidan zer egiteko-eta

            arropa zintzilikatzeko kordela

            eta nik oso azal sentikorra dut

                        neure poker-aurpegia eta guzti

artilezko burusiak eta guzti    artile lakarra jasaten

            ez dutenek soilik

jakingo dute zertaz ari naizen    eta ho’laxe esan nion

            agureari

                                    bera beti zegoen komuneko

                                    zuloan jarrita

ufa-ta-ufa pipa huts bati    eta zelda kaka-mokordoek

            hartu zuten

dena zen ba’patean arropa-zerrenda kakaztuen

            zintzilikatze,

dena zapi zaharren eta galtzerdien xukatze

            (ahaztu nire izena    noble prusiarra naiz)

                        (hori fikzioa da)

(ezta?) (aspertzen hasia naiz kontu honekin eta

            aise erabil nezake orain

ipurdi-puxka bero bat    eta zein gizasemek

            ez luke-ba gauza bera egingo?)

                        bera beti zegoen komuneko zuloan

                                    jarrita

ufa-ta-ufa    eta esaka

                        tara bubu jan                        tara bubu kaka

                        tara bubu jan                        tara bubu kaka

                                                behin eta berriro

                                                eta gero barrez itotzen

                                                hasten zen

eta bere bizitzako pasadizoak kontatzen zizkidan

            baina nik senti nezakeen gauza bakarra

bluebird hegazkinak dover-eko itsaslabar zurietatik

            aireratzera zihoazen bitartean

zera zen, artilezko burusia nire soinaren kontra eta

            nire atal guztien kontra

 

            a’ituzak kabroi ostia horrek esan nion

                        da’oeneko gizon bi

garbitu ditiat    eta hi asasinatzea ipurdiari hazka egitea

baino errazagoa duk niretzat!!!

            kaiku zaharrak barre egin zidan besterik gabe

            eta unetxo batez posible zela

iruditu zitzaidan    zergatik ez-ba?    nire eskuek

            haragizko hilotz ximurtu hori

birrin-birrin egiten            nork dio-ba ez dagoela

            asasinatzerik hilda dagoena

plast eginda begiak    mihia

            birikak aire bila katakumeen modura

            ile mataza bati

pertsegitzean    nazkagarriegia zen ordea

            nik ez dut uste Dos-ek

Krimena eta Zigorra-n uste bezala, alegia

            gizon soil batek ez daukala juzgatzerik

errotik zer kendu eta zer ez    baizik eta dudarik gabe

            egin dezakeela badakielako

eta errazagoa delako Jainkoari errotikoa bueltatzea

            izan ere akabuan den-dena

beharko duzu kendu zeure burua barne    (nahiz eta

            gu normalean geure buruarekin hasi eta

geure burua errotik kenduaz batera errotiko enparaua

            kentzera pasa) eta deliberamendu batek

hutsegite bihurtuko luke Jainkoa eta

            beste deliberamendu batek ez    ze

            Jainkoa ezabatzen baduzu

zeure buru baitara itzuli beharko duzu    eta 20

            edo 30 edo 60 urtetan eraikitako buruak

ezinezko du su ematea 2.000 urteko tradizio-pilaketaren

            erroari    eta horrela bada

Dos-ek jokaldi oso zentzuduna egin zuen onartzean

            bera ere oker egon zitekeela

arrazoi zuela sentitzen zuen arren    eta horregatik

            utzi egin nuen agurea kaka egiten eta ahotik

tara bubu okaztatzen eta artilezko burusi artean

            lo egiten

 

                        zapuztu egin ziguten dadoen jokoa

                        dorretik

                                    kartzeleroak bere metrailadoreaz

                                    apuntatu zigun

dadoa zerabilen morroiak probetxu ederra

            ateratzen zien

eskualdi guztiei eta galtzaileok gero eta berotuago

            geunden    suposatzen dut

dena kontatu behar niola agureari    baina morroi batek

            zera esan zion

dado-hornitzaileari    etzak osti’apurri’pe ukitu nik esan

arte

            eta ho’laxe genbiltzan    kartzeleroak beharrari

                        ekin arte

apuntatu arte bere burdinazko piperraz

 

            geroxeago berriro etorri ziren nire bila eta

                        gela arraro batera sartu ninduten

txosten bat prestatzen ari ziren

            galdetu zidaten nola esaten nituen

                        hitz batzuk letraka

hala nola Andernach eta horren antzekoak

                        nik ordurako bizar gorri luzea nuen

eta haiek horren zergatiaz galdetu zidaten

                        eta nik esan nuen

                        inoiz egon al zarete infernuko zuloko

                                    ziega hartan

eta pasatu al dizuete bertara bizar-xafla bat

            eta xafla hori bera

erabili al du azken ziegako azken gizasemeak,

            eta giltzaperatu al zaituzte inoiz

agure batekin zeinek bizitzan duen dibertimendu

            bakarra jatea eta kaka egitea

eta bizarra kentzea den

eta onartuko al zenukete agure horren

            dibertimenduaren heren bat

bizar-xafla hartu eta bizarra kentzen lehena izateagatik?

gainera bizar gorri honekin aurre egiten diet

            artilezko burusiei

 

            eta txakurretarik batek esan zuen    nik uste

                        mutil hau burutik dagoela

 

dena dela            hiruzpalau egun geroago

                                    kaleratu egin ninduten

ordea lehenik eta behin beste azterketa fisiko bat

            gainditu behar izan nuen

ordea berriz ere

                                    ezin psikologoarena pasa

eta egun hartan bertan

                                    kaleratu egin nindutenean

                                                gela bat lortzen saiatu

                                                baino ere

lehenago    kuluska bat egitera joan nintzen philly-ko

            liburutegi aurreko parke horretara

                                                ahoz gora jarrita

belarretako zomorrotxoen ziztadak

            sentitzen nituen gibelaldea urratzen eta nik

eman egin nien baimena dena urra zezaten

            zomorro prestuak eta miresgarriak ziren

                        eta eman egin nien baimena hodeiei

                        nire buru gainera

abail zitezen    baina zeruak lohi-kolorea zuen

            min ematen zidan begietan      guzti-guztia

ez zen ona            tristeziak gaina hartu behar zidan

                                    eta neskato batzuk entzun nituen

                                    hurreratzen

berriketan eta barre-algaraka    eta batek

            estropezu egin zuen nire orkatilarekin

eta esan zuen    oooh    oooh    eta gero barrez hasi

                                                            eta nik betondoa

zimurtu nuen    bizar gorri eta guzti    eta batek

            esan zuen

oooooh    maite dut!!!

            eta ni orduan muturrez behera erori eta

            hodeietara bueltan joan nintzen

                                                            eta beranduago

hilobiaren miseriatik katamarka jalgiz

parkeko eserleku batean etzan nintzen trafikoaren

            joan-etorriari begira

eta etorri egin zen itsumustuan    kamioi-ilara luzea

bizitzea beste irrikarik ez zuten soldadu gazte onez

            lepo-leporaino

eta ni gazte nintzen eta zelatari    eta unetxo batez

            maite izan nituen ai, jendetza

baina beste behin nigana jiratu ziren    eta buru zihoan

            kamioitik

txistu eta oihu egin zidaten eta gero birao piloa

            bota    amorru eta gorroto biziko burrunba

ni berekin batera egotea nahi zuten

            eta etorbide guztia ahots goriz bete zen

eta kamioi gehiago pasa ziren astiro-astiro            eta

            opera bihurtu zen dena    azken judizioko

opera zen, baina nik ez nuen gerra nahi            inoiz

            ez nuen gerra nahi izango

eta jainkoak            jainkoak txintxo portatu ziren dadoekin

            eta nik beso bat nagiki astindu

eta irribarre egin nuen    baten batek oihu egin zidan

            putakume horrek

mugizak ipurdi zikin hori!

 

            ordea nik ez nuen mugitu    urruntzen

            ikusi nituen    zihoazen leku hartara urruntzen

konortea galdu zuen mutil hura gogoratu nuen

            bera ere bertantxe izango zen

 

                                                denok ginen

oso gazteak    ni gaztea nintzen    haiek ziren gazteak

                                    baina imajina nezakeen gerra

urde bat bezala    jendilajea urde bat bezala

ni ez nintzen haiek bezain gaztea