MAKETA

zilarrezko paperarekin egin zituen ibaiak

kotoizko zuhaitzak jarri zituen ertzetan

txakurrak umeak eta zaharrak pasieran

gazte bat arrantzan gerrirainoko botekin

pentsa zitekeen etxe jaso berri haiek betiko zirela

handik gertu zelaia egin zuen goroldioaz

zigarro kea bota zuen birritan tximiniatik gora

jaikitzera egin zuenean goibeldu egin zen zerua

soinean zeraman trikota urdin ilunarekin

jende buila entzun zumardiaren aldetik

gorak! eta herriak!

salara jo zuen balkoitik kalea begiztatzeko

ez zen ordu hartako inor falta plazan

tarte bat eman zuen arratseko airea arnasten

lehengo egunen gomutei

inoren biharkoenen usaina hartu zien

isiltasunak azkazalak izerditu nahi izan zizkionean

itzuli zen gelara

ibaiaren leinurua

mailatuta zegoen bi tokitan

elizaren atzean auto bat ikustea iruditu zitzaion

hilerriko bidean ezkutatzen...

kezkatu zuten bala zorroak

aurkitu zituen bazterretan

kale zoko batean odol arrastoak

presaka itzalitako argiak eta

bihotz uzkurtuen koruak bebarruetan

makurtu zenean

uraren azaletik erreskatatu zituen

plastikozko txakur handiegi bat eta arrantzalea

gero gurasoen etxea zapaldu eta apurtu egin zuen