OROITZAPENA

Zerbaiten ostean beti dago gordea oroitzapen bat;

horregatik, zigarreta bat ahitzen zaigunean

itxaro dugun pertsonaz oroitzen gara,

edo gosaldu ondoren

esneak katilu hondoan utzi arrastoekin gogoratzen gara.

Negu gorria heltzean

maitearen esku deserrituak dakartzagu akordura.

Kontua da, beti dagoela oroitzapen bat zerbaiten ostean.

Esperantzaren adinaz galdetzen dugunean

inork ez du erantzun nahi izaten.

Leihoaren ondoan esertzean

itsasoaz oroitzen gara,

eta itsasoaz oroitzean

galdutako lagunak ekartzen ditugu burura.

Oroitzapena da urratzen ez den bandera bakarra,

ezabatzen ez den oinatz bakarra;

horregatik, gaua zeharkatzen dugunean

zure ziegaren iluntasuna datorkigu gogora.

Amets lokartu baten atzean

beti dago harago joan nahi bat,

itsasbehera bakoitzak oroitzapen biluzi bat lagatzen du

memoriaren hareatzan.

Egun zoriontsu baten ostean

aspaldiko argazki zuri-beltzak begiratzen ditugu.

Zuetaz oroitzen ote garen jakin nahi duzue

maite gaituzuenok,

baina ez gara gai galdera horri erantzuteko.

Patio bustiarena da euriak uzten duen oroitzapena,

ate morroilotuen akordua da

gelditzen zaigun oroi-bilduma bakarra.

Lurrak gure hezurren oroitzapena gordetzen du jeloskor;

horregatik, ezkilen ostean

beti gelditzen da oroitzapen bat,

eta oroitzapen baten ostean

beti dago norbait.

Horregatik ba,

horregatik hain zuzen ere.