17

Eta orduan ekaitza zuregan eroria eta motorista hegalariak lainoan

Boteretsua dun lorategi errautsiaren murmurioa hire ahoan

Urre izoztua edaten duen arnasa haizetan esku lurruntsuak

Eta egunsenti epelean nire bihotzak itsasizarrak goitikatu zure masailetan

Bada zeruari ttuka suintement cathédrale vertébré supérieur

Oh ilargiak zamalkatzen du zidor berde-turkes batean ezpainak estuturik

Gauaren kutxiloek begiradak lez zauritzen dizute botila gartsu hori

Eta nolabait zentauroak bazter iheskorrei erasotzen die

Nire bihotzeko itsasikara ibai ubide lehortua mortua

Oh blues usain zaharra maitasunik ez nire pistolaren ahoan

Hondorik gabeko abenidan irudi zanpatuak datozkit buztan matematikoen antzera

Eta hemen in town gau berri bat gau arrunt bat gehiago

Amadisek bere ezpatak negar anpuluak isurtzen zituela

Zeruari ttuka leiho zabalean zehar

Edozeinek ikus lezake amets txikiei darien gatza

Eta hortxe bukatu zen kondaira udazkeneko haizea aienatzen den gisa