Poesia kaiera
Poesia kaiera
Christopher Okigbo
itzulpena: Karmen Irizar Segurola
2021, poesia
64 orrialde
978-84-17051-64-8
Christopher Okigbo
1932-1967
 
 

 

Ahizpa isilen auhena

 

 

I

 

erostaria:  Ba ote… Ba ote benetan…

                 Globulu gazteak itsaso sukartsuan larritu ohi diren bezala,

                     albumenik gabeko urrezko arrautza handigaitzak

                     hondoratu egiten dira gure estalpean…

 

                 Zelan esan ezetz ostots artean…

 

                 Alde handia dago lapurrentzat itsaso sukartsuan

                     gurutzeari jarraitu edo iparra galtzearen artean: ihes egiteko

                     zurubirik ez behintzat…

 

                 Non ote guretzat ainguratokia;

                 Oihalarentzako masta, arku bikoitza

 

korua:      Arratsaldea aztarrikatzen dute haiek, sarraskijaleek

                 Itzal lurruntsu bila oihanpean…

 

erostaria:  Gurutzea guri, gugana deitzen diogu oraindik ere,

                 Sarraskiaren gaineko urteurren dantza honen bidez…

 

 

II

 

korua:      Sarraskiaren itzalak akuilatu

                     eta isiltasunaren erritmoan

                 Presatu egiten gaitu; hega-luma

                     hautsi-gordea jasotzen du

                 Molochen garrasi larriarentzat:

 

                 Zelako urrats burdinurtuak erauntsian haranean behera

                     sutegian gerra-gurdi harrabots bilakatuak denak;

                 Detonagailuek sugar ezpalak jaurti zituzten,

                     urteurreneko ipurtargi-dantza honetan!

 

erostaria:  Belarrondoan jo zuten, betondoan jo zuten,

                 Aztarrikatzeko bildu zituzten haren hezurrak:

 

korua:      Behin eta berriz joango dira putzura,

                 Kuia-ontziak mila-txiki egin artean.

 

erostaria:  Batek mingaina sartu-ateratzen du ozeanoan eta

                 Garrasika ekiten dio ortziko perretxikoari:

 

 

III

 

korua:      Atetik kanpo burubakoak

                 Memoriarik gabeko itsas margo hutsaletan,

                 Norbere lurrez betetako kutxa dakargu gutako bakoitzak,

                 Antzina jasotako biko eskukada.

 

                 Aho gaziz eta oroitzapenez zipriztindutako

                 Hondarpe gorriaren ondoan, gaueko haizeari

                 Zabaltzen dizkiogu isiluneak,

                 Melodia anitzen usain gozoz blai:

 

erostaria:  Hau da gure beltxarga-kanta

                 Hau da gure zentzumenen baretasuna:

 

korua:      Loretan diren gure mundu hauek garraiatzen ditugu,

                 Porrot egin duten gure mundu hauek…

 

erostaria:  Hau da gure beltxarga-kanta

                 Hau da gure gogoaren intziria:

 

korua:      Itzal ikusezinek, hatz-luzeko haizea bailiran,

                 Garrasia punteatzen dute

                 Gure soketan, izartegiko musika…

 

 

IV

 

          Txandaka

erostaria:    korua:

                 Kolore ugari dakusat aparraren hortz gazietan

 

                 Ez dago nora begiratu erdi ilunpetan

 

                 Ortzadarra, diotenez, harmoniaz osatua dago

 

                 Griserantz egin beharko dugu aurrez aurre ikusteko.

 

                 Haize bortitzak orroka ari zaizkigu

 

                 Gure bihotza irentsiko dugu urdaileraino

 

                 Zimur gehiago beirazko begitarte gazituan

 

                 Haizeen erratzak gainazala soilik ekortzen du.

 

                 Ahots ugari entzuten ditut gure ondoan

 

                 Kola-intxaurrezko abitua jantziko dugu

 

                 Martinetak sokak biltzen ditu urrunean

 

                 Ur gezak barrurantz biltzen ditu

 

                 Arraunak sartu eta atera, izurde alditsuak

 

                 Ur gaziak barrurantz biltzen ditu

 

                 Gu ere bilduko ote gaitu urak bere ganbera isilkarian?

 

                 Gure isiltasuna antilope trostari itzal-argituko ote da?

 

 

V

 

          Txandaka

erostaria:    korua:

                 Irudi horiak

                 Ahotsak zentzumenen baretasunean

 

                 Arku zorrotzak

                 Udare itxurako piezak…

 

                 Angeluak, filamentuak:

                 Arlekin multzoak itzaletan:

 

                 Judas bizarduna,

                 Dirdiratsu dantzari artean…

 

                 Diotenez, soinuak entzuten ditut,

                 Jauresle batek xirulak entzuten dituen antzera

 

                 Musikak aire hori hartzen du ariman

                 Beste ezer entzuteko ezgai

 

                 Margotutako armoniak entzuten dira

                 Ortziko perretxikoan

 

                 Atzeraka entzuten diren

                 Melodiak dira isiluneak:

 

                 Zelan esan ezetz ostots artean?

 

                 Batek mingaina sartu-ateratzen du ozeanoan;

                 Izurde alditsuen koruarekin batera

                 Kanpatzen du, oroitzapenez zipriztindu

                 Sakon gutxiko harea pilaren ondoan;

                 Koralezko adarrak luzatzen ditu,

                 Adarrak zentzumenen isilean

                 Luzatzen dira; isiltasun hau melodia

                 Horietan destilatzen da.

 

Lament of the Silent Sisters

I

Crier: Is there ... Is certainly there ... / For as in sea-fever globules of fresh anguish immense golden eggs empty of albumen sink into our balcony ... // How does one say no in thunder ... // For in breakers in sea-fever compass or cross makes a difference: certainly makes not an escape ladder ... // Where is there for us an anchorage; / A shank for a sheet, a double arch — // Chorus: They comb the afternoon the scavengers / For scented shadows above the underrush — // Crier: The cross to us we still call to us, / In this jubilee-dance above the carrion ...

II

Chorus: This shadow of carrion incites / and in rhythms of silence / Urges us; gathers up our broken / hidden feather-of-flight, / To this anguished cry of Moloch: // What cast-iron steps cascading down the valley / all forged ihto thunder of tanks; / And detonators cannoned into splintered flames, / in this jubilee-dance of fireflies! // Crier: They struck him in the ear they struck him in the eye; / They picked his bones for scavenging: // Chorus: And there will be a continual going to the well, / Until they smash their calabashes. // Crier: So, one dips one’s tongue in ocean, and begins / To cry to the mushroom of the sky:

III

Chorus: Dumb-bells outside the gates / In hollow seascapes without memory, we carry / Each of us an urn of native / Earth, a double handful anciently gathered. // And by salt mouths by yellow / Sand banks sprinkled with memories, we spread / To the nightairs our silences, / Suffused in this fragrance of divers melodies: // Crier: This is our swan song / This is our senses’ stillness: // Chorus: We carry in our worlds that flourish / Our worlds that have failed ... // Crier: This is our swan song / This is the sigh of our spirits: // Chorus: Unseen shadows like long-fingered winds / Pluck from our strings / This shriek, the music of the firmament ...

IV

Alternatively // Crier: Chorus: I see many colours in the salt teeth of foam // Which is no where to face under the half-light // The rainbow they say is full of harmonies // We shall make a grey turn to face it. // Wild winds cry out against us // We shall swallow our heart in our stomach // More wrinkles on the salt face of glass // The winds’ broom sweeps only the surface. // I hear many voices about us // We shall wear the green habit of kolanuts // The kingfisher gathers his ropes in the distance // The sweet water gathers them inward // The dipping paddle blades, the inconstant dolphins // The salt water gathers them inward // Will the water gather us in her sibylline chamber? // And our silences fade into galloping antelopes?

V

Alternatively // Crier: Chorus: Yellow images: / Voices in the senses’ stillness ... // Pointed arches: / Pieces in the form of a pear ... // Angles, filaments: / Hosts of harlequins in the shadows: // And bearded Judas, / Resplendent among the dancers ... // I hear sounds as, they say, / A worshipper hears the flutes — // The music sounds so in the soul / It can hear nothing else — // I hear painted harmonies / From the mushroom of the sky — // Silences are melodies / Heard in retrospect: // And how does one say no in thunder? // One dips one’s tongue in the ocean; / Camps with the choir of inconstant / Dolphins, by shallow sand banks / Sprinkled with memories; / Extends one’s branches of coral, / The branches extends in the senses’ / Silence; this silence distills / in yellow melodies.