Poesia kaiera
Aurkibidea
LAU KANTA 1957-1961
IV. Izpilikuzko behe-lainoaren auhena
Aurkibidea
LAU KANTA 1957-1961
IV. Izpilikuzko behe-lainoaren auhena
Urte berri egunez
I
Bukatu da gauerdiko hileta
Urte zaharra eta berria banatzen dituena,
Eta orain jarleku bakoitzaren azpian
Makurka dabil zaindaria atzendutako meza-liburu
Asmo eta domina pusken bila,
Hilobietako arima herratuen gainean
Hosto pilaren artean
Buztanikara kantari:
Txio, txio, badator urte berria,
Kristo berriz etorriko da, elizako ezkila joka ari da
Kristo berriz etorriko da zeruko eztabaidaren ostean
Kristo… Nikodemo… Magdalena
Din dan don…
Aroa badoa haizeak beiratutako uholdearen gisa
Gurutzerako erromesaldia hutsarte bat da…
Denbora denboraren baitan ezkutatzen da nagi
Denbora denboraren baitan
Zain egon behar al dugu boterea noiz iritsiko
Denbora eta orena badoazen bitartean?
II
Zain egotea uraldia lehor
Isuriko den itxaropenez irautea da,
Itxaropena izatea
Aspaldi hondarretan etzanda, abandonatuta
Utzi gintuen patua hatzez seinalatzea da
Guruin lehorrei
Zurrupaka hil arte.
Egon zain, egon zain bihozminak gain hartutako bihotzez,
Diesel motorren antzera taupaka
Itxaropenez taupaka:
Gizonen itxaropen horiek, inon ez diren itxaropen horiek
Itxaropen lauso horiek, hareazko gazteluak airean.
Zain egon eta itxaropena izan?
Bidea luzea da eta gogaikarria, eta denbora
Bizkor datorkigu orpoetara,
Bizitza presaka azkentzera behartuko du
Edo Herkules maltzurraren antzera
Beste inorengan utziko du
Munduaren zama?
III
Non dira bada, sustraiak,
Non bizitzako ekuazioaren ebazpena?
Sustrairik ez dago inon
Hemen ez dago sustraien arrastorik
Aztarrika itzazu nahi baduzu
Gaurtik hasi eta azken juiziora bitartean.
Betirako bagina bezala pentsatu behar dugu gutaz
Haize ufada batek itzundu eta jausten utzitako hosto hilen antzera
Beste aukerarik gabe hegalka
Desira zaharrak eta itxaropen sortu berriak burbuilen gisa
Lehertzen diren tokiraino
Ezerezerantz, zirimolan aldatuak beldur-tokiraino,
Hutsarteko gurutzeraino;
Edo bestela, baturak zero ematen duen joko honetan ibili betirako
Patua lagun, eta betirako
Erail eta ernaldu, gure hilarriak
Hutsartean banaka-banaka zutitzen diren bitartean.
On the New Year
I
Now it is over, the midnight funeral that parts / The old year from the new; / And now beneath each pew / The warden dives to find forgotten missals / Scraps of resolutions and medals; / And over lost souls in the graves / Amid the tangled leaves / The Wagtail is singing: / Cheep cheep cheep the new year is coming; / Christ will come again, the churchbell is tinging / Christ will come again after the argument in heaven / Christ ... Nichodemus ... Magdalen ... / Ding dong ding // And the age rolls on like a wind glassed flood, / And the pilgrimage to the cross is the void ... // And into time time slips with a lazy pace / And time into time / And need we wait while time and the hour / Roll, waiting for power?
II
To wait is to linger / With the hope that the flood will flow dry; / To hope is to point an expectant finger / At fate, fate that has long left us to lie / Marooned on the sands / Left with dry glands / To suckle as die. // Wait indeed, wait with grief laden / Hearts that throb like a diesel engine. / Throbbing with hopes: / Those hopes of men those hopes that are nowhere, / Those nebulous hopes, sand castles in the air — // Wait and hope? / The way is weary and long and time is / Fast on our heels; / Or forces life to a headlong conclusion / Nor yet like crafty Heracles / Devolve on someone else / The bulk of the globe?
III
Where then are the roots, where the solution / To life’s equation? // The roots are nowhere / There are no roots here / Probe if you may / From now until doomsday. // We have to think of ourselves as forever / Soaring and sinking like dead leaves blown by a gust / Floating choicelessly to the place where / Old desires and new born hopes like bubbles burst / Into nothing — blown to the place of fear / To the cross in the void; / Or else forever playing this zero-sum game / With fate as mate, and forever / Slaying and mating as one by one / Our tombstones rise in the void.
